لَوْلَآ اِذْ سَمِعْتُمُوْهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُوْنَ وَالْمُؤْمِنٰتُ بِاَنْفُسِهِمْ خَيْرًاۙ وَّقَالُوْا هٰذَآ اِفْكٌ مُّبِيْنٌ ( النور: ١٢ )
lawlā
لَّوْلَآ
Why not
چرانه
idh
إِذْ
when
هنگامي كه
samiʿ'tumūhu
سَمِعْتُمُوهُ
you heard it
شنیدید آن را
ẓanna
ظَنَّ
think
گمان کرد
l-mu'minūna
ٱلْمُؤْمِنُونَ
the believing men
ايمان آورندگان
wal-mu'minātu
وَٱلْمُؤْمِنَٰتُ
and the believing women
و زنان مؤمن
bi-anfusihim
بِأَنفُسِهِمْ
good of themselves
نسبت به خودشان
khayran
خَيْرًا
good of themselves
(گمان) نیک
waqālū
وَقَالُوا۟
and say
و گفتند
hādhā
هَٰذَآ
"This
اين
if'kun
إِفْكٌ
(is) a lie
تهمتی
mubīnun
مُّبِينٌ
clear?"
آشكار
Law laaa iz sami'tumoohu zannal mu'minoona walmu'minaatu bi anfusihim khairanw wa qaaloo haazaaa ifkum mmubeen
حسین تاجی گله داری:
چرا هنگامی‌که این (تهمت) را شنیدید، مردان و زنان مؤمن نسبت به خود گمان خیر نبردند، و نگفتند: این تهمتی (بزرگ و) آشکار است.
English Sahih:
Why, when you heard it, did not the believing men and believing women think good of themselves [i.e., one another] and say, "This is an obvious falsehood"? (An-Nur [24] : 12)
1 Mokhtasar Farsi (Persian)
چرا وقتی‌که مردان و زنان مؤمن این بهتان بزرگ را شنیدند بی‌گناهی برادر مؤمن‌شان که این بهتان بر او زده شده است را گمان نبردند، و نگفتند: این دروغی آشکار است.