أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا آيا ما زمين را بستري نساختيم ?
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا و کوهها را ميخهايي ?
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا و شما را جفت جفت آفريديم
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا و خوابتان را آسايشتان گردانيديم
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا و شب را پوششتان قرار داديم
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا و، روز را گاه طلب معيشت
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا و بر فراز سرتان هفت آسمان استوار بنا کرديم
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا و چراغي روشن آفريديم
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا از ابرهاي باران زاي آبي فراوان نازل کرديم ،
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا تا بدان دانه و نبات برويانيم ،
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا و بستانهاي انبوه
(6 - 16) سپس خداوند متعال نعمتها و دلایلی را بر صحت پیام پیامبران بیان کرد و فرمود: آیا نعمتهای بزرگی به شما ندادهایم، و زمین را برایتان بستری نگرداندهایم، و آن را برای منافعتان از قبیل: شخم زدن و بنای مسکن و راهها آماده ننمودهایم؟! (﴿وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا﴾) و کوهها را میخهائی کردهایم که زمین را نگاه میدارند تا زمین تکان نخورد. (﴿وَخَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا﴾) و شما را زن و مرد آفریدهایم تا هر یک در آغوش دیگری آرام بگیرد و مودّت و مهربانی پدید آید و از آن دو، فرزند به دنیا آید. در اینجا به لذت نکاح و ازدواج اشاره شده است. (﴿وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا﴾) و خوابتان را مایۀ آرامش و راحتی و پایان کارهایتان قرار دادهایم؛ که اگر در شب هم کار میکردید، به بدن شما زیان میرسید. پس خداوند شب و خواب را قرار داده است که مردم را فرا میگیرند تا حرکتهای زیانآورشان سکون پیدا کند، و به استراحتی که مفید است برسند. وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا (﴿وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا﴾) و بر بالای سرتان هفت آسمان که در نهایت قوّت و صلابت و سختی هستند آفریدهایم. خداوند با قدرت خویش، این آسمانها را نگاه داشته، و آنها را سقفی برای زمین کرده است، و آسمان برای اهل زمین فواید عدیدهای دارد. بنابراین از منافع آسمان یکی خورشید است که آن را بیان کرد و فرمود: (﴿وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا﴾) با استعمال واژۀ چراغ، به نعمت نور و روشنایی خورشید اشاره کرد که برای مردم بسیار ضروری است. و با استعمال واژۀ «وهّاج»، به گرمای خورشید اشاره نمود که به وسیلۀ آن میوهها میرسند و منافعی دیگر دارد. (﴿وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا﴾) و از ابرها آب بسیار فراوانی فرو فرستادیم. (﴿لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا﴾) تا به وسیلۀ آن ابر، دانه و حبوبات را از قبیل: گندم و جو و ذرت و برنج و دیگر دانههایی که انسانها میخورند برویانیم. نیز به وسیلۀ آن، گیاهان را برآوریم و این همۀ گیاهان را شامل میشود. گیاهانی که خداوند آنها را روزیِ چهارپایانشان کرده است. (﴿وَجَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا﴾) و نیز باغهایی انبوه [رویاندهایم] که در آن انواع میوههای لذیذ است. پس خداوندی که این نعمتهای بزرگ و بیشمار را که اندازه و ارزش آن وصفناپذیر میباشد عطا کرده است، چگونه به او کفر میورزید، و آنچه را که به شما خبر داده تکذیب میکنید، و زنده شدن پس از مرگ و رستاخیز را دروغ میانگارید؟! و چگونه از نعمتهای پروردگارتان برای نافرمانی او استفاده میکنید، و نعمتهای خدا را انکار مینمایید؟!