Ata thonë: “Kur do të vijë ky premtim, nëse thoni të vërtetën?” -
Kjo është një padrejtësi e madhe nga ata, sepse nuk ka asnjë lidhje me besnikërinë e profetëve fakti që ata nuk kanë njoftuar për kohën se kur do të ndodhë ndëshkimi me të cilin Zoti i kërcënon. Sipas këtyre, meqë profetët nuk na kanë njoftuar se kur do të ndodhë, atëherë ata nuk janë të vërtetë në fjalët e tyre. Por ky është thjesht një refuzim i pastër i së vërtetës, madje edhe tregues i mendjelehtësisë së atij që e thotë dhe e pretendon. Në jetën e kësaj bote, kur një njeri i sinqertë dhe besnik njofton se armiku është nisur dhe synon të të luftojë, njerëzit e besojnë dhe marrin masa për t'i shpëtuar. Çfarë do të mendoje për dikë që i thotë një njeriu të tillë: ne nuk të besojmë se thua të vërtetën, derisa të na thuash në ç’kohë do të mbërrijë dhe ku janë tani? A nuk është ky një njeri mendjelehtë dhe i mangët? Zakonisht në këtë botë, fjalët e një njeriu të sinqertë e të sprovuar pranohen, edhe pse në realitet ai mund të thotë të vërtetën ose jo. Gjithashtu, ka mundësi që armiku të ndikojë dhe fjala e tij të mos realizohet ose mundet që populli të jetë shumë i fuqishëm dhe të mos e shqetësojë një lajm i sjellë nga ky njeri, por lajmet e tij merren në konsideratë dhe mospërfillja e tij do të ishte jo e drejtë dhe tregues i mendjelehtësisë. Atëherë, si mendon për atë që refuzon të besojë lajmin dhe kërcënimin e sjellë prej Profetit, i cili ishte njeriu më besnik dhe i vërtetë, i cili ishte i ruajtur nga gabimet dhe fliste veçse atë që i shpallej nga Zoti? Ai nuk fliste nga mendja apo thjesht për të treguar opinionin e tij personal. Kur ai kërcënonte për ndëshkim, ai ndëshkim ishte i sigurt dhe askush nuk mund t'i shpëtonte apo ta ndihmonte që të ruhej. Ai që e refuzon ta pranojë lajmin e sjellë nga Profeti, me justifikimin se ai nuk ka treguar se kur do të ndodhë, është pak të thuhet se është mendjelehtë dhe madje pa mend në kokë. Thuaju atyre, duke i njoftuar rreth kohës se kur do të ndodhë ajo që është e sigurt: