Sad Ayah 44

(Ne i thamë atij): “Merr me dorën tënde një tufë thuprash e bjeri lehtë me to (gruas tënde) dhe mos e shkel betimin tënd![1]” Ne e gjetëm atë të durueshëm, rob të mrekullueshëm. Ai kthehej vazhdimisht me pendesë tek Zoti!

[1] Sipas komentuesve të Kuranit, gjatë kohës që ishte sëmurë, Ejubi (a.s.) u inatos me të shoqen për disa çështje dhe u betua që, nëse do ta shëronte Allahu, ai do ta godiste gruan njëqind herë me thupër. Pasi u shërua, Allahu e urdhëroi Ejubin ta përmbushte betimin, por duke e qëlluar gruan lehtë një herë të vetme me një tufë prej njëqind thuprash.

Dhe merre me dorën tënde një tufë thuprash dhe bjeri lehtë me to (gruas tënde) dhe mos e thyej betimin tënd! -
Merr një grumbull thuprash dhe godite me to atë (gruan), që të mos e thyesh betimin. Mufesirët tregojnë dhe thonë se gjatë kohës së sëmundjes, Ejubi u zemërua me të shoqen për diçka dhe u betua se, kur ta shëronte Allahu, do ta godiste me 100 kamzhikë. Kur Allahu e shëroi, ai duhej që të përmbushte këtë betim. Por gruaja e tij ishte bamirëse dhe besimtare e mirë, prandaj Allahu e mëshiroi atë dhe i dha këtë zgjidhje të thjeshtë, që edhe betimi të mos prishej, por edhe gruaja të mos dëmtohej. Ai e mësoi që të merrte një tufë me 100 thupra të holla dhe ta godiste vetëm një herë, duke e përmbushur kështu betimin e tij.


Vërtet, Ne e gjetëm atë durimtar. -
Edhe kur kaloi këtë sprovë të madhe, ai bëri durim të madh, për hir të Allahut. Për këtë arsye, Allahu thotë për atë:


Sa rob i mirë ishte ai! -
Ai i plotësoi gradat e adhurimit dhe tregoi se e donte Allahun dhe ishte i kënaqur me Të qoftë kur ishte në mirësi, qoftë në fatkeqësi, qoftë kur ishte i shëndetshëm, me fuqi e pasuri të madhe, qoftë kur ishte i varfër dhe i dobët.


Ai ishte i kthyer (me përunjësi) te Zoti. -
Ejubi kthehej shumë tek Zoti i tij qoftë për çështjet e dynjasë, qoftë në çështjet fetare. Ai e përmendte shumë Allahun me lutje dhe i tregoi se e donte shumë atë, me durimin, sjelljen dhe adhurimet e shumta që bënte.