Kur i sheh që nënçmojnë ajetet Tona, largohu prej tyre, derisa të kalojnë në bisedë tjetër! -
Ky ajet ka për qëllim të folurit pa të drejtë dhe në kundërshtim me të vërtetën. Kjo bëhet në disa mënyra, si:
1. Duke zbukuruar idetë dhe fjalët e këqija e të kota, duke i reklamuar ato si të mira e duke ftuar njerëzit në përqafimin e tyre.
2. Duke refuzuar dhe duke i kthyer shpinën të vërtetës, si edhe duke shpifur e trilluar kundër të vërtetës dhe protagonistëve të saj.
Allahu i Madhëruar e ka urdhëruar Profetin e Tij e, rrjedhimisht, edhe umetin e tij, që, nëse shohin apo hasin me njerëz që shpifin ndaj ajeteve të Kur'anit, me mënyra të ndryshme, t’u kthejnë shpinën dhe të mos qëndrojnë me ta, derisa të kalojnë në një temë tjetër. Nëse kalojnë në tjetër temë, atëherë nuk është më e ndaluar të rrish me ta. Madje, nëse ka dobi, përzierja me ta është e detyrueshme. Sigurisht, nëse nuk ka dobi e as ndonjë të keqe, atëherë përzierja me ta nuk është e dobishme dhe as e urdhëruar. Ndalesa nga preokupimi me gjëra të kota dhe të pavërteta na jep të kuptojmë se të flasësh të vërtetën, ta mbrosh e ta përhapësh atë është vepër e urdhëruar, e dobishme dhe e nxitur nga Sheriati. Më pas, Allahu i Madhëruar thotë:
Nëse shejtani të bën të harrosh, atëherë, kur të kujtohesh, mos rri më me njerëz të padrejtë! -
Nëse ulesh me ta, nga harresa apo pakujdesia, atëherë pasi të kujtohesh, mos vazhdo të rrish, por largohu! Allahu i Lartësuar i quajti ata ‘ķaumun đhâlimûn’ – njerëz të padrejtë. Të tillë janë ata që enden në të kotën, që flasin e veprojnë harame. Kështu, është i ndaluar qëndrimi mes harameve, kur nuk ke mundësinë që t’i pengosh ato. Ky urdhër është për ata që përzihen me të kotën dhe veprat e ndaluara, pa patur frikë Allahun, ose që heshtin e nuk reagojnë kur kundërshtohet e vërteta. Ndërsa kur ruhet devotshmëria ndaj Zotit, duke i urdhëruar keqbërësit për tek e mira dhe duke i ndaluar nga e keqja, dhe ky qortim pritet të sjellë rezultate, atëherë nuk është gjynah qëndrimi me ta. I Lartësuari thotë: