Al-A'raf Ayah 170

Ata që u përmbahen thënieve të Librit dhe që e kryejnë namazin, ta dinë se Ne, pa dyshim, nuk do t’ua humbim shpërblimin punëmirëve.

Ata që i përmbahen me besnikëri Librit dhe e përkryejnë namazin le ta dinë se Ne nuk ua humbim shpërblimin punëmirëve. - Ata kapen fort pas Librit të Zotit, duke e studiuar dhe duke e zbatuar atë. Ata përnxjerrin prej tij mësime të dobishme, që forcojnë lidhjen e tyre me Allahun e Lartësuar dhe mbi të cilat ndërtojnë jetën e tyre. Ata nuk mjaftohen vetëm me nxënien e diturisë së dobishme, por edhe punojnë me të. Ata e konsiderojnë Librin e Zotit si qetësues dhe kënaqësi të shpirtit e të syrit, si rregullues të dynjasë dhe ahiretit të tyre. Pa dyshim ndër urdhëresat më të mëdha, që duhet kryer me sinqeritet për Allahun e Lartësuar, është falja e namazit. Namazi plotësohet me të gjitha fjalët dhe veprat e tij, si nga ana e jashtme, ashtu dhe nga ajo e brendshme shpirtërore. Allahu i Lartësuar e ka përmendur namazin në mënyrë të veçantë, për shkak të rëndësisë së madhe që ai ka mes gjithë detyrimeve të tjera. Namazi konsiderohet si matës i saktë i gradës së besimit. Falja e rregullt e namazit hap rrugën e të gjitha adhurimeve të tjera për njeriun. Veprat e kategorisë së përzgjedhur të adhuruesve janë të gjitha të mira, si për ata vetë, edhe për të tjerët, prandaj Allahu i Lartësuar thotë: “Ne nuk ua humbim shpërblimin të mirëve.”. Ky ajet dhe shumë të tjerë të ngjashëm tregojnë se Allahu i Lartësuar e dërgoi Profetin (a.s)si rregullues e përmirësues, me shumë mirësi e begati, dhe nuk e dërgoi që të jetë shkatërrues. Në fakt, të gjithë profetët janë dërguar me këtë mision: që të rregullojnë çështjet e dynjasë dhe ahiretit të njerëzve. Kësisoj, njerëzit që më tepër ndreqin punë e janë bamirës duhet të jenë model për të tjerët.