Skip to main content

وَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِاٰيٰتِ رَبِّهٖ فَاَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُۗ اِنَّا جَعَلْنَا عَلٰى قُلُوْبِهِمْ اَكِنَّةً اَنْ يَّفْقَهُوْهُ وَفِيْٓ اٰذَانِهِمْ وَقْرًاۗ وَاِنْ تَدْعُهُمْ اِلَى الْهُدٰى فَلَنْ يَّهْتَدُوْٓا اِذًا اَبَدًا   ( الكهف: ٥٧ )

waman
وَمَنْ
And who
و چه کسی
aẓlamu
أَظْلَمُ
(is) more wrong
ستمكارتر
mimman
مِمَّن
than (he) who
از كسي كه
dhukkira
ذُكِّرَ
is reminded
تذکر داده شد
biāyāti
بِـَٔايَٰتِ
of the Verses
به آيات
rabbihi
رَبِّهِۦ
(of) his Lord
پروردگارش
fa-aʿraḍa
فَأَعْرَضَ
but turns away
پس روگرداند
ʿanhā
عَنْهَا
from them
از آن
wanasiya
وَنَسِىَ
and forgets
و فراموش کرد
مَا
what
آن چه
qaddamat
قَدَّمَتْ
have sent forth
پیش فرستاد
yadāhu
يَدَاهُۚ
his hands?
دو دستش
innā
إِنَّا
Indeed We
همانا ما
jaʿalnā
جَعَلْنَا
[We] have placed
قرار داديم
ʿalā
عَلَىٰ
over
بر
qulūbihim
قُلُوبِهِمْ
their hearts
دلهايشان
akinnatan
أَكِنَّةً
coverings
سرپوش
an
أَن
lest
كه
yafqahūhu
يَفْقَهُوهُ
they understand it
بفهمند آن را
wafī
وَفِىٓ
and in
و در
ādhānihim
ءَاذَانِهِمْ
their ears
گوش‌هايشان
waqran
وَقْرًاۖ
(is) deafness
سنگینی، کری
wa-in
وَإِن
And if
و اگر
tadʿuhum
تَدْعُهُمْ
you call them
بخوانی آنها را
ilā
إِلَى
to
به
l-hudā
ٱلْهُدَىٰ
the guidance
هدايت
falan
فَلَن
then never
پس هرگز هدایت نمی یابند
yahtadū
يَهْتَدُوٓا۟
they will be guided
پس هرگز هدایت نمی یابند
idhan
إِذًا
then
در اين صورت
abadan
أَبَدًا
ever
هيچ گاه

Wa man azlamu mimman zukkira bi ayaati Rabbihee fa-a'rada 'anhaa wa nasiya maa qaddamat yadaah; innaa ja'alnaa 'alaa quloobihim akinnatan any yafqahoohu wa feee aazaanihim waqraa; wa in tad'uhum ilal hudaa falany yahtadooo izan abadaa

حسین تاجی گله داری:

و چه کسی ستم کار‌تر از آن کسی است که به آیات پروردگارش پند داده شود، سپس از آن روی گرداند، و آنچه را با دست‌های خود پیش فرستاده فراموش کرد؟! ما بر دل‌های آنان پرده‌هایی افکنده‌ایم تا نفهمند، و در گوش‌هایشان سنگینی (قرار داده‌ایم). و اگر آن‌ها را به‌سوی هدایت بخوانی، پس هرگز هدایت نمی‌شوند.

English Sahih:

And who is more unjust than one who is reminded of the verses of his Lord but turns away from them and forgets what his hands have put forth? Indeed, We have placed over their hearts coverings, lest they understand it, and in their ears deafness. And if you invite them to guidance – they will never be guided, then – ever. (Al-Kahf [18] : 57)

1 Mokhtasar Farsi (Persian)

و هیچ‌کس ستمکارتر از آن کسی نیست که به آیات پروردگارش پند داده شود، اما به تهدید با عذابی که در آن است اهمیتی ندهد، و از پندگیری به آن روی گردانَد، و کفر و گناهانی را که در زندگی دنیایی خویش مرتکب شده فراموش کند و از آنها توبه نکند، به‌راستی ما بر دل‌های کسانی‌که دارای این صفت هستند پوشش‌هایی نهاده‌ایم که آنها را از فهم قرآن بازمی‌دارد، و در گوش‌های‌شان کری‌ای از فهم قرآن قرار داده‌ایم، که آن‌گونه که قبول افتد آن را نمی‌شنوند، و تا زمانی‌که بر این حالت هستند اگر آنها را به ایمان فراخوانی هرگز نخواهند پذیرفت.