22. حج آیه 33

در آن [چهارپایانِ ویژۀ قربانی،] تا زمان معیّن [= هنگام ذبح] برای شما منافع [و بهره‌هایی] است. سپس قربانگاه آنها خانۀ قدیمی و گرامی [کعبه] است.

ذَلِكَ وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ چنين است، و هر كس شعاير خداوند را بزرگ شمارد بي‌گمان بزرگداشت آن نشانة پرهيزكاري دلهاست.
لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَيْتِ الْعَتِيقِ در آن [حيوانات قرباني] تا مدتي معين فايده‌ها مي‌باشد، سپس محل قرباني كردن آنها خانة قديمي و گرامي [كعبه] است.
(32) آنچه از تعظیم و بزرگداشت مقدسات و شعایر خداوند برایتان بیان نمودیم، بیانگر تقوای دل‌هاست. و منظور از «شعائر»، علامات و نشانه‌های ظاهری دین است؛ و برخی از آن، عبارت است از همۀ دستورات حج. همچنان‌که خداوند متعال فرموده است:﴿إِنَّ ٱلصَّفَا وَٱلۡمَرۡوَةَ مِن شَعَآئِرِ ٱللَّهِ﴾ همانا صفا و مروه از شعایر خداوند می‌باشند؛ و قربانی‌ها نیز از شعایر الهی هستند؛ و پیش‌تر گذشت که تعظیمِ شعایر الهی، به معنی بزرگداشت و محترم قرار دادن آن، و انجام دادن آن، و کامل نمودن آن به بهترین وجهی است که انسان توانایی آن را دارد. یکی از شعایر الهی، قربانی است؛ و تعظیم و بزرگداشت آن، عبارت است از اینکه با حیوانِ قربانی به خوبی و نیکی رفتار شود؛ چاق کرده شود، و از هرجهت بدون عیب و کامل باشد. پس بزرگداشت و تعظیم شعایر خداوند، از پرهیزگاری دل‌هاست، و از آن سرچشمه می‌گیرد؛ و هر کس آن را بزرگ و محترم بدارد، بیانگر آن است که او پرهیزگار است و ایمان درستی دارد؛ چون بزرگداشت و محترم داشتن شعایر الهی، برخاسته از بزرگداشت و تعظیم خداوند است.
(33) (﴿لَكُمۡ فِيهَا مَنَٰفِعُ﴾) برایتان در حیوانات قربانی منافعی هست. این، در قربانی‌هایی از قبیل: شتر و غیره است که حجاج همراه با خود می‌برند، و از آنها سود می‌برند؛ سوار آنها شده، و شیرشان را می‌دوشند، نیز به روش‌های دیگری از آنها سود می‌برند که برایشان زیانی ندارد. (﴿إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى﴾) [منافعی وجود دارد] تا مدتی معین، و آن زمان ذبح است؛ وقتی که به (﴿مَحِلُّهَآ﴾) قربانگاهش برسد، و آن (﴿ٱلۡبَيۡتِ ٱلۡعَتِيقِ﴾) خانۀ قدیمی و گرامی کعبه است؛ یعنی تمام حرم، مِنی و دیگر جاه‌ها محل قربانی است. و چون قربانی ذبح شود، از آن بخورند و به بینوایانِ مستمند نیز بخورانند.

از آن شتران قربانى تا زمانى معين برايتان سودهاست، سپس جاى قربانيشان در آن خانه كهنسال است

در آن [قربانى‌ها] براى شما منافعى است [چون شير و پشم‌] تا زمانى معين، سپس محل [قربانى‌] آنها در كنار خانه‌ى كهن است

در آنها تا زمانی معین برای شما سودهایی هست، آنگاه بازگشتگاه آن بیت‌العتیق است‌

برای شما در دام های قربانی تا زمانی معین سودهایی است [مانند سواری گرفتن و تغذیه از شیر و گوشت آنها] سپس جایگاه [فرود آمدنشان برای قربانی] به سوی خانه کهن [یعنی خانه کعبه] است

شما را در این شعائر و احکام الهی (یا این شتران یا تجارات) تا وقتی معین منفعتهاست، آن گاه محل هدی و سایر مناسک حج، حرم و بیت العتیق است (که پرستشگاه دیرین و معبد محترم خداست)

برای شما است در آن سودهائی تا سرآمدی نامبرده سپس فرودگاهش بسوی خانه است کهن‌

براى شما در آن [دامها] تا مدتى معين سودهايى است، سپس جايگاه [قربانى‌كردن آنها و ساير فرايض‌] در خانه كهن [=كعبه‌] است

برایتان در آن (قربانی)ها تا مدتی معین سودهایی است، سپس جایگاه (قربانی کردن) آنها سوی خانه‌ی کهن [:کعبه] آزاد است

براى شما در آن [دام‌هاى قربانى] تا رسیدن زمان معین [عید قربان] منافعى است، [مانند سوارى و تغذیه از شیر آنها،] سپس جایگاه آن [قربانى‌ها،] به سوى [کعبه،] خانه‌ی کهن و آزاد است

در این حیوانات قربانی، منافع (دنیوی از قبیل سوار شدن و بار کردن و استفاده از شیر و پشم و تولید مثل آنها برایتان آزاد) است تا زمان معیّن (که روز ذبح آنها است) و بعد هم که در کنار خانه‌ی قدیمی و گرامی (کعبه، یعنی در قربانگاه منی و دیگر جاهای حرم) آماده گردیدند (و ذبح شدند، شما می‌توانید از منافع مادی و معنوی آنها برخوردار شوید)

در آن (حیوانات قربانی)، منافعی برای شماست تا زمان معیّنی [= روز ذبح آنها] سپس محل آن، خانه قدیمی و گرامی (کعبه) است

شما را در آنها- چهارپايان- سودهاست تا مدتى نامبرده- وقت قربانى- سپس وقت قربانى آنها هنگام رسيدن به آن خانه كهن است