33. احزاب آیه 68

پروردگارا، عذابشان را دو چندان کن و به لعنتی بزرگ [و سخت] لعنت فرما».

يَسْأَلُكَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا؛ مردم تو را از قيامت مي پرسند ، بگو : علم آن نزد خداست و تو چه ، مي داني ، شايد قيامت نزديک باشد.
إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا؛ خدا کافران را لعنت کرده و برايشان آتشي سوزان مهيا کرده است .
خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا لَّا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا؛ که در آن جاودانه اند و هيچ دوست و ياوري نخواهند يافت.
يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا؛ روزي که صورتهايشان را در آتش بگردانند ، مي گويند : اي کاش خدا را اطاعت کرده بوديم و رسول را اطاعت کرده بوديم.
وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا؛ و گفتند : اي پروردگار ما ، از سروران و بزرگان خود اطاعت کرديم و، آنان ما را گمراه کردند.
رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا؛ اي پروردگار ما ، عذابشان را دو چندان کن و به لعنت بزرگي گرفتارشان ساز.
(63) مردم از تو دربارۀ زمان فرا رسیدن قیامت می‌پرسند، برخی برای آمدن آن عجله و شتاب دارند؛ و برخی چون آمدن قیامت را تکذیب می‌نمایند، می‌خواهند به ظاهر ثابت کنند کسی که از آمدن قیامت خبر می‌دهد از نشان دادن آن ناتوان است. پس چنین چیزی را می‌پرسند، (﴿قُلۡ﴾) به آنها بگو: (﴿إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ ٱللَّهِ﴾) همانا زمان فرارسیدن قیامت را کسی جز خدا نمی‌داند. من و کسی دیگر نمی‌دانیم. و شما آمدن قیامت را دیر مپندارید. (﴿وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّ ٱلسَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا﴾) و تو چه ‌دانی شاید که قیامت نزدیک باشد. و دانستن اینکه آمدن قیامت نزدیک است یا دور، نتیجه و فایده‌ای ندارد، بلکه نتیجه و سود و زیان و شقاوت و خوشبختی در این است که آیا بنده در روز قیامت سزاوار عذاب می‌گردد یا مستحق پاداش؟ و شما را از این باخبر خواهم کرد و مستحق عذاب و پاداش را برایتان بیان می‌نمایم. سپس مستحق عذاب را بیان نمود و عذاب وی را نیز توصیف کرد، چون این صفت بر کسانی که قیامت را دروغ می‌انگارند منطبق است.
(64 - 66) پس فرمود: (﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَعَنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ﴾) همانا کسانی که کفر تبدیل به عادت و راه و شیوۀ آنها گردیده، و کفر ورزیدن به خدا و به پیامبرانش و کفر ورزیدن به آنچه پیامبران از سوی خدا آورده‌اند تبدیل به خلق و خوی آنان گشته است، خداوند آنها را در دنیا و آخرت از رحمت خود دور کرده، و همین چیز به عنوان کیفر و عذاب برایشان کافی است. (﴿وَأَعَدَّ لَهُمۡ سَعِيرًا﴾) و برای آنها آتشی برافروخته آماده کرده است که بدن‌هایشان با آن افروخته می‌گردد، و عذاب به دل‌هایشان می‌رسد. و برای همیشه در این عذاب سخت می‌مانند، از آن بیرون نمی‌شوند و یک لحظه از عذاب آنها کاسته نمی‌گردد. (﴿لَّا يَجِدُونَ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا﴾) و دوست و کارسازی نمی‌یابند که آنچه را می‌خواهند به آنها بدهد، و یاوری نمی‌یابند که عذاب را از آنها دور نماید. و عذاب فروزان آنها را احاطه کرده است. بنابراین فرمود: (﴿يَوۡمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمۡ فِي ٱلنَّارِ﴾) روزی که چهره‌هایشان در آتش زیر و رو می‌شود، و آنها گرما و سوزش آتش را می‌چشند، و بر آنها سخت می‌گذرد، و به خاطر کارهایی که در گذشته انجام داده‌اند تأسف و حسرت می‌خورند. (﴿يَقُولُونَ يَٰلَيۡتَنَآ أَطَعۡنَا ٱللَّهَ وَأَطَعۡنَا ٱلرَّسُولَا۠﴾) می‌گویند: ای کاش ما از خدا و پیامبر اطاعت می‌کردیم! واگر چنین می‌نمودیم، از این عذاب در امان می‌ماندیم، و مانند فرمانبرداران سزاوار پاداش فراوان می‌شدیم. اما این آرزویی است که وقت آن گذشته است، و این جز حسرت و پشیمانی و غم و اندوه و درد فایده‌ای به آنها نمی‌رساند.
(67) (﴿وَقَالُواۡ رَبَّنَآ إِنَّآ أَطَعۡنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَآءَنَا﴾) و گفتند: پروردگارا ما از سران و بزرگان خود اطاعت کردیم، و از گمراهی‌شان تقلید نمودیم، (﴿فَأَضَلُّونَا ٱلسَّبِيلَا۠﴾) پس ما را از راه به‌در کردند. همچنان‌که در جایی دیگر می‌فرماید:﴿وَيَوۡمَ يَعَضُّ ٱلظَّالِمُ عَلَىٰ يَدَيۡهِ يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي ٱتَّخَذۡتُ مَعَ ٱلرَّسُولِ سَبِيلٗا يَٰوَيۡلَتَىٰ لَيۡتَنِي لَمۡ أَتَّخِذۡ فُلَانًا خَلِيلٗا لَّقَدۡ أَضَلَّنِي عَنِ ٱلذِّكۡرِ﴾ و روزی که ستمگر دست‌هایش را گاز می‌گیرد و می‌گوید: «ای کاش به همراه پیامبر راهی برمی‌گرفتم! ای وای بر من! کاش که فلانی را به دوستی نمی‌گرفتم، به راستی که مرا از [راه] قرآن گمراه کرد.»

(68) وقتی دانستند که آنها و بزرگانشان مستحق عذاب هستند، عقدۀ دل خود را بر سر کسانی که آنها را گمراه ساخته‌اند خالی می‌کنند، پس می‌گویند: (﴿رَبَّنَآ ءَاتِهِمۡ ضِعۡفَيۡنِ مِنَ ٱلۡعَذَابِ وَٱلۡعَنۡهُمۡ لَعۡنٗا كَبِيرٗا﴾) پروردگارا! عذاب آنها را دوچندان کن، و ایشان را کاملاً از رحمت خود دور بدار. خداوند در جواب می‌گوید به هریک از شما عذاب دوچندان می‌رسد؛ زیرا همه‌تان در کفر ورزیدن و ارتکاب گناهان مشترک بوده‌اید، پس در عذاب و کیفر هم مشترک خواهید بود گرچه عذاب برخی از شما با عذاب برخی دیگر بر حسب جرم و گناهی که مرتکب شده است فرق می‌کند.

اى پروردگار ما، عذابشان را دو چندان كن و به لعنت بزرگى گرفتارشان ساز

پروردگارا! آنها را دو چندان عذاب ده و لعنتشان كن، لعنتى بزرگ

پروردگار را به آنان دوچندان [سهم‌] از عذاب بده و عظیم لعنتشان کن‌

پروردگارا! آنان را از عذاب دو چندان ده، و کاملاً از رحمتت دورشان ساز

و تو ای خدا عذاب آنان را (سخت و) مضاعف ساز و به لعن و غضب بزرگ و شدید گرفتارشان گردان

پروردگارا بدیشان دو برابر فرما از عذاب و لعن کن ایشان را لعنی بزرگ‌

«پروردگارا، آنان را دو چندان عذاب ده و لعنتشان كن لعنتى بزرگ.»

«پروردگارمان! آنان را دو چندان عذاب بده و لعنتشان کن، لعنتی بزرگ.»

پروردگارا! آنان را دو چندان عذاب ده و کاملاً از رحمتت دورشان ساز!»

پروردگارا! آنان را دو چندان عذاب کن، و ایشان را کاملاً از رحمت خود به دور دار (و کمترین ترحّمی بدیشان منما)

پروردگارا! آنان را از عذاب، دو چندان ده و آنها را لعن بزرگی فرما!»

پروردگارا، آنان را از عذاب دو چندان ده- زيرا هم گمراه بودند و هم گمراه‌كننده- و آنها را لعنت كن لعنتى بزرگ