وَمَا تَفَرَّقُوْٓا اِلَّا مِنْۢ بَعْدِ مَا جَاۤءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًاۢ بَيْنَهُمْۗ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ اِلٰٓى اَجَلٍ مُّسَمًّى لَّقُضِيَ بَيْنَهُمْۗ وَاِنَّ الَّذِيْنَ اُوْرِثُوا الْكِتٰبَ مِنْۢ بَعْدِهِمْ لَفِيْ شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيْبٍ ( الشورى: ١٤ )
Wa maa tafarraqooo illaa mim ba'di maa jaaa'ahumul 'ilmu baghyam bainahum; wa law laa Kalimatun sabaqat mir Rabbika ilaaa ajalim musammal laqudiya bainahum; wa innal lazeena oorisul Kitaaba mim ba'dihim lafee shakkim minhu mureeb
حسین تاجی گله داری:
آنها پراکنده نشدند مگر بعد از آنکه علم (و دانش) به سراغشان آمد (و کاملاً آگاهی یافتند، آن هم) از روی حسادت در میان خود (بود) و اگر فرمانی پیش از این از جانب پروردگارت صادر نشده بود، (که آنها) را تا زمانی معین (مهلت) داده است، یقیناً در میان آنها داوری میشد، و بیگمان کسانیکه بعد از آنها وارث کتاب شدهاند، دربارۀ آن سخت در شک و تردیدند، (و نسبت به آن بدبینند).
English Sahih:
And they did not become divided until after knowledge had come to them – out of jealous animosity between themselves. And if not for a word that preceded from your Lord [postponing the penalty] until a specified time, it would have been concluded between them. And indeed, those who were granted inheritance of the Scripture after them are, concerning it, in disquieting doubt. (Ash-Shuraa [42] : 14)
1 Mokhtasar Farsi (Persian)
و کافران و مشرکان پراکنده نشدند مگر پس از اینکه با بعثت محمد صلی الله علیه وسلم بهسویشان حجت بر آنها اقامه شد، و سبب تفرقهشان فقط سرکشی و ستم بود، و اگر در علم الله نگذشته بود که عذاب را تا زمانیکه در علم او تعالی مشخص است یعنی روز قیامت از آنها به تأخیر اندازد بهطور قطع الله میان آنها داوری میکرد، و بهسبب کفرشان به الله و تکذیب رسولانش عذاب را بر آنها به تعجیل میانداخت. و کسانیکه پس از پیشینیان خویش و پس از این مشرکان، تورات را از یهود، و انجیل را از نصاری، به میراث بردند، بهطور قطع دربارۀ این قرآن که محمد صلی الله علیه وسلم آورده در تردید هستند و آن را تکذیب میکنند.