وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنٰهُ بِهَا وَلٰكِنَّهٗٓ اَخْلَدَ اِلَى الْاَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوٰىهُۚ فَمَثَلُهٗ كَمَثَلِ الْكَلْبِۚ اِنْ تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ اَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَثْۗ ذٰلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِيْنَ كَذَّبُوْا بِاٰيٰتِنَاۚ فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُوْنَ ( الأعراف: ١٧٦ )
Wa law shi'naa larafa'naahu bihaa wa laakin nahooo akhlada ilal ardi watta ba'a hawaah; famasaluhoo kamasalil kalb; in tahmil 'alaihi yalhas aw tatruk hu yalhas; zaalika masalul qawmil lazeena kazzaboo bi Aayaatinaa; faqsusil qasasa la'allahum yatafakkaroon (al-ʾAʿrāf 7:176)
English Sahih:
And if We had willed, We could have elevated him thereby, but he adhered [instead] to the earth and followed his own desire. So his example is like that of the dog: if you chase him, he pants, or if you leave him, he [still] pants. That is the example of the people who denied Our signs. So relate the stories that perhaps they will give thought. (Al-A'raf [7] : 176)
Karakunnu/Elayavoor (കാരകുന്ന് & എളയാവൂര്):
നാം ഇച്ഛിച്ചിരുന്നെങ്കില് ആ വചനങ്ങളിലൂടെത്തന്നെ നാമവനെ ഉന്നതിയിലേക്ക് നയിക്കുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, അയാള് ഭൂമിയോട് ഒട്ടിച്ചേര്ന്ന് തന്നിഷ്ടത്തെ പിന്പറ്റുകയാണുണ്ടായത്. അതിനാല് അയാളുടെ ഉപമ ഒരു നായയുടേതാണ്. നീ അതിനെ ദ്രോഹിച്ചാല് അത് നാക്ക് തൂക്കിയിടും. നീ അതിനെ വെറുതെ വിട്ടാലും അത് നാവ് നീട്ടിയിടും. നമ്മുടെ വചനങ്ങളെ കള്ളമാക്കിയ ജനത്തിന്റെ ഉദാഹരണവും ഇതുതന്നെ. അതിനാല് അവര്ക്ക് ഇക്കഥയൊന്ന് വിശദീകരിച്ചുകൊടുക്കുക. ഒരുവേള അവര് ചിന്തിച്ചെങ്കിലോ. (അല്അഅ്റാഫ് [7] : 176)
1 Abdul Hameed/Parappoor (അബ്ദുല് ഹമീദ് & പറപ്പൂര്)
നാം ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നുവെങ്കില് അവ (ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്) മൂലം അവന്ന് ഉയര്ച്ച നല്കുമായിരുന്നു. പക്ഷെ, അവന് ഭൂമിയിലേക്ക് (അത് ശാശ്വതമാണെന്ന ഭാവേന) തിരിയുകയും അവന്റെ തന്നിഷ്ടത്തെ പിന്പറ്റുകയുമാണ് ചെയ്തത്.[1] അപ്പോള് അവന്റെ ഉപമ ഒരു നായയുടെത് പോലെയാകുന്നു. നീ അതിനെ ആക്രമിച്ചാല് അത് നാവ് തൂക്കിയിടും. നീ അതിനെ വെറുതെ വിട്ടാലും അത് നാവ് തൂക്കിയിടും.[2] അതാണ് നമ്മുടെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള് നിഷേധിച്ച് തള്ളിയവരുടെ ഉപമ. അതിനാല് (അവര്ക്ക്) ഈ കഥ വിവരിച്ചുകൊടുക്കൂ. അവര് ചിന്തിച്ചെന്ന് വരാം.
[1] ഇസ്റാഈല്യരിലെ ഒരു വേദപണ്ഡിതനെ പറ്റിയാണ് സൂചന. വേദഗ്രന്ഥത്തില് അവഗാഹം നേടിയിട്ടും അയാള് ഭൗതികനേട്ടങ്ങളില് ആകൃഷ്ടനായി അവിശ്വാസത്തിലേക്കും അധാര്മികതയിലേക്കും വഴുതിപ്പോവുകയാണുണ്ടായത്.
[2] ഉല്ബോധനം ലഭിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും ദുനിയാവിനോടുളള അവൻ്റെ ആര്ത്തിയുടെ കാര്യത്തില് മാറ്റമൊന്നും ഉണ്ടാവുകയില്ല. നാവും തൂക്കിയിട്ട് കിതച്ചുകൊണ്ടോടുന്ന നായയെപ്പോലെ ജീവിത സുഖങ്ങളുടെ പിന്നാലെ കൊതിപൂണ്ട് പായുന്ന നിലപാട് അവന് തുടരും.