18. Al-Kahf Ayah 46 - Kuran (Al-Qur'an): Albanian

اَلْمَالُ وَالْبَنُوْنَ زِيْنَةُ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَاۚ وَالْبٰقِيٰتُ الصّٰلِحٰتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَّخَيْرٌ اَمَلًا ( الكهف: ٤٦ )

al-mālu

ٱلْمَالُ

The wealth

Pasuria

wal-banūna

وَٱلْبَنُونَ

and children

dhe djemtë

zīnatu

زِينَةُ

(are) adornment

(janë) stoli

l-ḥayati

ٱلْحَيَوٰةِ

(of) the life

e jetës

l-dun'yā

ٱلدُّنْيَاۖ

(of) the world

së kësaj bote

wal-bāqiyātu

وَٱلْبَٰقِيَٰتُ

But the enduring

dhe veprat

l-ṣāliḥātu

ٱلصَّٰلِحَٰتُ

good deeds

e mira

khayrun

خَيْرٌ

(are) better

(janë) më mirë

ʿinda

عِندَ

near

rabbika

رَبِّكَ

your Lord

Zoti yt

thawāban

ثَوَابًا

(for) reward

si shpërblim

wakhayrun

وَخَيْرٌ

and better

dhe më mirë

amalan

أَمَلًا

(for) hope

si shpresë

Almaalu walbanoona zeenatul hayaatid dunya wal baaqiyaatus saalihaatu khairun 'inda Rabbika sawaabanw wa khairun amalaa (al-Kahf 18:46)

English Sahih:

Ads by Muslim Ad Network

Wealth and children are [but] adornment of the worldly life. But the enduring good deeds are better to your Lord for reward and better for [one's] hope. (Al-Kahf [18] : 46)

Sherif Ahmeti:

pasuria dhe fëmijët janë stoli e kësaj bote, kurse veprat e mira (frtyi i të cilave është i përjetshëm) janë shpërblimi më i mirë te Zoti yt dhe janë shpresa më e mirë (Al-Kahf [18] : 46)

1 Feti Mehdiu

Pasuria dhe djemtë janë stoli e jetës së kësaj bote, por veprat e mira të vazhdueshme janë më të mira si shpërblim nga Zoti yt dhe janë shpresa më e mirë

2 Hassan Efendi Nahi

3 Tafsir as-Saadi

Pasuria dhe fëmijët janë stoli e jetës së kësaj bote. -
Asgjë më shumë nuk të ofrojnë këto gjëra. Ato janë thjesht stoli të kësaj bote, që do të përfundojnë e zhduken. Ajo që mbetet gjithmonë dhe që e gëzon njeriun është puna e mirë dhe shpërblimet, që do të mbeten edhe pas vdekjes.

Por veprat e mira, që mbeten gjithmonë, janë më të mira te Zoti yt dhe janë shpresa më e mirë. -
“Vepra të mira që mbeten” përfshin të gjitha ato vepra që bëhen në bindje ndaj Allahut, qofshin ato të detyrueshme, qofshin të pëlqyeshme, qofshin vepra që kanë lidhje me detyrimet ndaj Zotit, qofshin vepra që kanë lidhje me detyrimet ndaj krijesave. Të tilla janë, për shembull: namazi, zekati, sadakaja, haxhi, umreja, shprehjet “Subhânallâh, elhamdu lil-lâh, lâ ilâhe, il-l-Allâh, Allâhu Ekber”, leximi i Kur'anit, kërkimi i dijes së dobishme, urdhërimi për të mirë dhe ndalimi nga të këqijat, mbajtja e lidhjeve farefisnore, bamirësia ndaj prindërve, përmbushja e detyrimeve ndaj bashkëshortes e familjes, madje edhe bamirësia ndaj kafshëve e natyrës dhe të gjitha krijesave. Të gjitha këto janë “vepra të mira që mbeten”. Të gjitha këto kanë vlerë të madhe dhe janë shumë më të shpërblyeshme nga Zoti. Shpërblimi i tyre mbetet dhe shumëfishohet me kalimin e kohës. Shpresohet që edhe në jetën e kësaj bote edhe në ahiret, shpërblimi i tyre të ketë dobi. Mendohu pak për shembullin që Zoti sjell për këtë botë! Ai përmend dy lloje mirësish, që mund të shijohen dhe të fitohen në këtë botë:

1. Ato mirësi me të cilat njeriu kënaqet njëfarë kohe, dhe pastaj ato largohen, pa i lënë atij asnjë dobi, madje edhe mund të bëhen shkak për dënimin e tij në këtë jetë dhe në tjetrën. Të tilla janë, për shembull, pasuria e fëmijët, nëse nuk trajtohen në mënyrën e duhur.

2. Lloji i dytë janë ato vepra të mira që kryhen gjatë jetës së kësaj bote dhe të cilat i sjellin njeriut dobi të vazhdueshme. Këto janë “veprat e mira që mbeten”.