وَاِذْ قَالَ مُوْسٰى لِفَتٰىهُ لَآ اَبْرَحُ حَتّٰٓى اَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ اَوْ اَمْضِيَ حُقُبًا ( الكهف: ٦٠ )
wa-idh
وَإِذْ
And when
Dhe kur
qāla
قَالَ
said
i tha
mūsā
مُوسَىٰ
Musa
Musai
lifatāhu
لِفَتَىٰهُ
to his boy
djaloshit (përcjellësit) të vet
lā
لَآ
"Not
"Nuk
abraḥu
أَبْرَحُ
I will cease
(do të) pushoj
ḥattā
حَتَّىٰٓ
until
derisa
ablugha
أَبْلُغَ
I reach
të arrij
majmaʿa
مَجْمَعَ
the junction
vendtakimin
l-baḥrayni
ٱلْبَحْرَيْنِ
(of) the two seas
e dy deteve
aw
أَوْ
or
ose
amḍiya
أَمْضِىَ
I continue
(do të) udhëtoj
ḥuquban
حُقُبًا
(for) a long period"
për shumë kohë.”
Wa iz qaalaa Moosaa lifataahu laaa abrahu hattaaa ablugha majma'al bahrayni aw amdiya huqubaa (al-Kahf 18:60)
English Sahih:
And [mention] when Moses said to his boy [i.e., servant], "I will not cease [traveling] until I reach the junction of the two seas or continue for a long period." (Al-Kahf [18] : 60)
Sherif Ahmeti:
(përkjto) Kur Musai djaloshit që e shoqëronte i tha: “Nuk do të ndalem së ecuri deri të arrijë vendtakimin e e dy deteve, ose do të udhëtoj një kohë të gjatë (Al-Kahf [18] : 60)