Pastaj Ne ua kemi dhënë librin trashëgim atyre robërve Tanë që i kemi zgjedhur. -
Ky është umeti i njerëzve më të kompletuar në logjikën dhe urtësinë e tyre, më të pastër dhe të mirë në qëllimet e tyre, më të butë dhe të dhembshur në zemrat e tyre, më të pastërtit në shpirtrat e tyre. Për këtë arsye, Allahu i Madhëruar i zgjodhi e dalloi ata mbi të tjerët. Ai i dalloi duke zgjedhur që Islami të jetë feja e tyre dhe i dalloi duke u dhuruar me madhështorin Libër, këtë Kur'an, që është sqaruesi dhe kriteri i së vërtetës edhe vërtetues i Librave të mëparshëm. Për këtë arsye, Allahu thotë: "Ne ua lamë Librin në trashëgim robërve Tanë, që i patëm zgjedhur.". Por edhe mes këtij umeti ka gjynahqarë e gabimtarë. Allahu i Madhëruar thotë:
Por ka disa prej tyre që i bëjnë keq vetes së tyre; -
Janë ata që kanë dëmtuar vetveten me gjynahe, por më të vogla se kufri.
ka që janë mesatarë... -
Këta janë kufizuar duke kryer veçse urdhrat dhe duke lënë ndalesat.
...e ka prej tyre që, me ndihmën e Allahut, garojnë në punë të mira. -
Këta garojnë dhe përpiqen në vepra të mira, duke ua kaluar të tjerëve. Këta jo vetëm që kryejnë urdhrat, por përpiqen me adhurime të shumta dhe bëjnë edhe shumë vepra vullnetare; jo vetëm që i largohen harameve, por u ruhen edhe gjërave që janë të papëlqyeshme. Allahu i Madhëruar i zgjodhi të gjithë pjestarët e këtij umeti për t'u dhuruar këtë libër, edhe pse ata mund të jenë të gradave të ndryshme dhe gjendjet e tyre janë të ndryshme. Secili prej tyre është pjesë e përshkrimit si trashëgues i këtij libri madhështor. Madje, edhe ai që e ka dëmtuar veten me gjynahe, në zemrën e tij është baza e imanit të pastër dhe njësimit të Zotit. Ai ka njohuri rreth çështjeve të imanit dhe punon sipas imanit të tij. Për këtë arsye, ai meriton të hyjë ndër ata që janë trashëgimtarë dhe pasues të këtij libri. Qëllimi i fjalës “trashëgimtarë të Librit” është: trashëgimtarë të diturisë së tij dhe veprave që ai urdhëron, i studimit të tekstit të tij dhe nxjerrjes së mësimeve prej tij. Vërej me kujdes se si Allahu, kur foli për ata që garojnë në vepra të mira, shtoi dhe tha: "...me ndihmën e Allahut..." Kjo fjalë duhet të qëndrojë vath në vesh tek këta njerëz, që të mos mashtrohen dhe vetëkënaqen me këtë mirësi apo të mendojnë se e arritën me diturinë dhe forcën e tyre. Këtë mirësi e arritën veçse me dëshirën e Allahut dhe forcën e dhuruar prej Tij. Është Ai që i bën zemrat e tyre të gatshme dhe të forta për ta arritur atë gradë. Për këtë arsye, e vetmja gjë që duhet të bëjnë është që të angazhohen me adhurime e vepra të mira, për t'i shprehur mirënjohjen Atij që i begatoi dhe i dalloi me ato të mira.
Kjo është ajo mirësia më e madhe. - Lënia si trashëgimi e këtij libri këtij populli të dalluar dhe të zgjedhur është mirësia më e madhe. Çdo mirësi tjetër në krahasim me të është e papërfillshme, madje si të mos ekzistonte fare. Mirësia më e madhe dhe absolutisht më e rëndësishme është dhurimi i këtij libri dhe të qenurit si trashëgimtar i tij, i mësimeve të tij dhe veprave sipas tij. Pastaj Allahu i Madhëruar përmend shpërblimin që ka rezervuar për trashëgimtarët e Librit të Tij dhe tha: