Qaf Ayah 27

E, shoku i tij (djall) do të thotë: “O Zoti ynë, unë nuk e kam mashtruar atë, por ai vetë ka qenë në humbje të madhe”.

Ndërsa shoqëruesi i tij (prej shejtanëve) do të thotë: “Zoti ynë, atë nuk e largova unë prej rrugës së drejtë, por ai ishte vetë në humbje të largët”. -
Kur afrohet ndëshkimi, Shejtani që e ka shoqëruar në dynja, duke dashur të distancohet dhe të shfajësohet, thotë: “Zoti ynë, atë nuk e devijova unë nga rruga e drejtë, sepse unë nuk kisha pushtet mbi të, ashtu si nuk kisha fakte dhe argumente. Ai e përqafoi vetë rrugën e humbjes dhe gjeti prehje në të. Ai u largua nga e vërteta me zgjedhjen e tij të lirë.” Në një ajet tjetër të Kur'anit, fjalimi i të Mallkuarit në Xhehenem përmendet më i plotë: “Kur gjithçka të jetë vendosur, Shejtani do të thotë: “Qe Allahu që ju kishte bërë premtimin e vërtetë. Edhe unë ju prem-tova, por unë nuk e mbajta premtimin. Unë nuk pata fuqi imponuese ndaj jush, përveçse t'ju bëja thirrje, por ju më dëgjonit. Për këtë arsye, mos më qortoni mua, por qortoni veten! Unë nuk mund të jem shpëtimtari juaj e as ju nuk mund të jeni shpëtimtarët e mi. Unë distanco-hem nga shirku juaj në të shkuarën.” Nuk ka dyshim, jobesimtarët kanë një dënim të dhembshëm.” [Ibrahim 22]. Ndërsa besimtarët vepërmirë, që jetuan dhe punuan sipas besimit të tyre, janë larg këtij fjalimi të shëmtuar dhe dëshpërues. I Lartësuari thotë: “Ndërsa ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira vendosen në kopshte, nëpër të cilët rrjedhin lumenj, ku do të jenë përgjithmonë, me lejen e Zotit të tyre. Përshëndetja e tyre atje është “Selam!”.” [Ibrahim 23]. Por polemikës së dëshpëruar mes banorëve të Xhehenemit, Allahu i Lartësuar i përgjigjet: