Tashmë ju na vini të vetmuar, ashtu si ju krijuam së pari...” -
Nga mendjemadhësia, ju nuk denjonit të zbatonit ligjet e Shpalljes. Këto ajete dëshmojnë për vërtetësinë e berzaħ-ut, jetës së varrit, si edhe të shpërblimit dhe ndëshkimit në të, pasi këto fjalë dhe ky ndëshkim u jepen në prag të vdekjes, gjatë saj dhe pas saj. Ajetet na tregojnë se shpirti është diçka që hyn dhe që del nga trupi, është diçka që melekët i drejtohen me fjalë. Ai mund të qëndrojë e banojë në trup dhe mund të largohet e të ndahet prej tij. E tillë është gjendja e zullumqarëve në berzaħ. Ndërsa Ditën e Gjykimit, ata do të jenë të dëshpëruar, të humbur, të vetmuar, pa familje, pa fëmijë, pa miq, pa pasuri, pa fuqi, pa pushtet e pa ndihmë. Ata do të paraqiten të vetëm para Allahut, ashtu sikurse Ai i krijoi herën e parë, të zhveshur nga gjithçka. Në këtë dynja ka shumë rrugë dhe mënyra, nëpërmjet të cilave njeriu mund të arrijë qëllimet, të grumbullojë të mirat apo të shpëtojë nga të këqijat. Por Ditën e Gjykimit do të asgjësohen dhe do të zhvlerësohet çdo mundësi që robi ka patur në këtë dynja për të arritur qëllimet e veta, përveç veprave që ka kryer. Atë ditë ndikojnë, qoftë për mirë apo për keq, vetëm punët që robi ka bërë në dynja. Nëse ka bërë të mira, do të marrë shpërblim të mirë, në të kundërt do të marrë atë që meriton. Veprat e mira dhe ato të këqija janë referencat e shpërblimit dhe ndëshkimit në ahiret. Bukuria apo shëmtia, lumturia apo dëshpërimi, shpërblimi apo ndëshkimi në ahiret varen drejtpërdrejt nga veprat e robit në dynja. Ato do t’i sjellin robit dobi ose dëm, do ta lumturojnë ose trishtojnë, do ta shpërblejnë ose ndëshkojnë, ndërsa çdo gjë tjetër si: familja, fëmijët, pasuria, aleatët, ndihmësit etj. janë veç për këtë botë dhe nuk mund ta ndihmojnë aspak në ahiret. I Lartësuari thotë:
“...duke lënë pas vetes gjithçka që ju patëm dhënë.” -
Pasuritë dhe gjithçka që ju dhamë, ju i keni lënë pas në dynja. Tashmë asgjë nuk mund t’ju ndihmojë për të arritur ndonjë të mirë apo për t’ju shpëtuar nga ndonjë e keqe.
“Nuk po shohim të jenë me ju ndërmjetësit tuaj, për të cilët mëtonit se ishin ortakët e Allahut.” -
Idhujtarët adhurojnë zota të tjerë në vend të Allahut ose bashkë me Të. Ata adhurojnë melekë, profetë, njerëz të mirë etj., ndërkohë që të gjithë janë nën zotërimin e Allahut. Allahu është Krijuesi i gjithçkaje dhe vetëm Atij i duhen përkushtuar adhurimet, por idhujtarët u japin krijesave atë që e meriton vetëm Zoti. Kjo është një padrejtësi e madhe nga ana e tyre. Të gjithë janë krijesa e rob të Allahut, i Cili është Sunduesi e Mbretëruesi i tyre, i vetmi që meriton adhurimin. Adhurimi i këtyre krijesave është njëlloj si t’i konsiderosh ata si zota të njëjtë me Allahun, Krijuesin dhe Sunduesin absolut. Ditën e Gjykimit, ata do të poshtërohen dhe do t’u thuhet:
“Pa dyshim, sot është këputur çdo lidhje mes jush...” -
Tashmë janë shkëputur lidhjet tuaja me ata që i konsideronit si ndërmjetësuesit dhe ndihmësit tuaj. Ata nuk mund të ndërmjetësojnë për ju apo t’ju ofrojnë ndonjë ndihmë sado të vogël.
“...dhe ka humbur gjithçka që ju shpresonit.” -
Ju pretendoni në dynja se, nëpërmjet adhurimit që u përkushtonit idhujve tuaj, përfitonit mirësi, bereqet dhe siguri. Ju pretendonit se ishin ata që ju sillnin lumturi dhe ju shpëtonin nga vështirësitë. Por, në fakt, ishte Shejtani i mallkuar ai që jua zbukuroi këto mashtrime në shpirtin tuaj. Ju e pranuat me kënaqësi këtë trillim, duke gjetur prehje në të, dhe e shprehët miratimin tuaj me gjuhën dhe gjymtyrët tuaja. Me mendjemadhësi, ju vazhduat të harroheshit në këto pretendime të kota. Ju vazhduat këtë rrugë, edhe pasi ju bë e qartë e vërteta, që binte ndesh tërësisht me pretendimet tuaja. Për këtë arsye, Ditën e Gjykimit, juve do t’ju zhduken këto pretendime, kur të shihni se e vërteta qëndron krejt ndryshe. Atëherë do të kuptoni se keni humbur përfundimisht veten, familjen dhe pasuritë tuaja. Keni humbur gjithçka dhe keni fituar dëshpërimin dhe ndëshkimin.