Skip to main content

لَهٗ دَعْوَةُ الْحَقِّۗ وَالَّذِيْنَ يَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِهٖ لَا يَسْتَجِيْبُوْنَ لَهُمْ بِشَيْءٍ اِلَّا كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ اِلَى الْمَاۤءِ لِيَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهٖۗ وَمَا دُعَاۤءُ الْكٰفِرِيْنَ اِلَّا فِيْ ضَلٰلٍ   ( الرعد: ١٤ )

lahu
لَهُۥ
To Him
براي او
daʿwatu
دَعْوَةُ
(is) supplication
دعا و پرستش
l-ḥaqi
ٱلْحَقِّۖ
(of) the truth
حقیقی
wa-alladhīna
وَٱلَّذِينَ
And those whom
و كساني كه
yadʿūna
يَدْعُونَ
they invoke
فرا مي‌خوانند
min
مِن
besides Him
از
dūnihi
دُونِهِۦ
besides Him
غير او
لَا
not
جواب نمی دهند
yastajībūna
يَسْتَجِيبُونَ
they respond
جواب نمی دهند
lahum
لَهُم
to them
به آنان
bishayin
بِشَىْءٍ
with a thing
به چيزي
illā
إِلَّا
except
مگر
kabāsiṭi
كَبَٰسِطِ
like one who stretches
مانند گشاینده
kaffayhi
كَفَّيْهِ
his hands
دو کف دست
ilā
إِلَى
towards
به سوی
l-māi
ٱلْمَآءِ
water
آب
liyablugha
لِيَبْلُغَ
to reach
تا برساند
fāhu
فَاهُ
his mouth
دهانش
wamā
وَمَا
but not
و نیست
huwa
هُوَ
it
او
bibālighihi
بِبَٰلِغِهِۦۚ
reaches it
درحالی کہ نمی رساند آن آب را
wamā
وَمَا
And not
و نیست
duʿāu
دُعَآءُ
(is) the supplication
دعای
l-kāfirīna
ٱلْكَٰفِرِينَ
(of) the disbelievers
كافران
illā
إِلَّا
but
مگر
فِى
in
در
ḍalālin
ضَلَٰلٍ
error
گمراهي

Lahoo da'watul haqq; wallazeena yad'oona min doonihee laa yastajeeboona lahum bishai'in illaa kabaasiti kaffaihi ilal maaa'i liyablugha faahu wa maa huwa bibaalighih; wa maa du'aaa'ul aafireena illaa fee dalaal

حسین تاجی گله داری:

دعوت حق از آن اوست، و کسانی را که (مشرکان) به جای او می‌خوانند، (هرگز) دعوت‌شان را اجابت نمی‌کنند، مگر مانند کسی‌که کف دستش را به سوی آب می‌گشاید تا (آب) به دهانش برسد، و (هرگز) به آن نخواهد رسید، و دعای کافران جز در گمراهی نیست.

English Sahih:

To Him [alone] is the supplication of truth. And those they call upon besides Him do not respond to them with a thing, except as one who stretches his hands toward water [from afar, calling it] to reach his mouth, but it will not reach it [thus]. And the supplication of the disbelievers is not but in error [i.e., futility]. (Ar-Ra'd [13] : 14)

1 Mokhtasar Farsi (Persian)

دعای توحیدی فقط از آنِ الله است و هیچ‌کس در آن با او مشارکت نمی‌کند، و بت‌هایی که مشرکان آنها را به جای الله در دعا می‌خوانند در هیچ مسأله‌ای دعای کسی‌که آنها را می‌خوانند اجابت نمی‌کنند، و خواندن این بت‌ها در دعا توسط مشرکان چیزی نیست جز مانند تشنه‌ای که دستش را به‌سوی آب می‌گشاید تا آب به دهانش برسد و از آن بنوشد، درحالی‌که آب به دهانش نمی‌رسد، و دعای کافران برای بت‌های‌شان چیزی جز تباهی و دوری از حق نیست؛ زیرا نه مالک جلب منفعت برای‌شان هستند، و نه مالک دفع ضرر.