۞ وَلَقَدْ اٰتَيْنَآ اِبْرٰهِيْمَ رُشْدَهٗ مِنْ قَبْلُ وَكُنَّا بِهٖ عٰلِمِيْنَ ( الأنبياء: ٥١ )
walaqad
وَلَقَدْ
And verily
و بيترديد
ātaynā
ءَاتَيْنَآ
We gave
داديم
ib'rāhīma
إِبْرَٰهِيمَ
Ibrahim
ابراهيم
rush'dahu
رُشْدَهُۥ
his guidance
کمال عقلی او
min
مِن
before
از
qablu
قَبْلُ
before
قبل
wakunnā
وَكُنَّا
and We were
و بودیم
bihi
بِهِۦ
about him
به آن
ʿālimīna
عَٰلِمِينَ
Well-Knowing
دانایان
Wa laqad aatainaaa Ibraaheema rushdahoo min qablu wa kunnaa bihee 'aalimeen
حسین تاجی گله داری:
به راستی (ما) پیش از این به ابراهیم رشد (و راه یابیاش) را دادیم، و به (حال) او آگاه بودیم.
English Sahih:
And We had certainly given Abraham his sound judgement before, and We were of him well-Knowing (Al-Anbya [21] : 51)
1 Mokhtasar Farsi (Persian)
و بهراستیکه در کودکیِ ابراهیم علیه السلام، حجتی در برابر قومش به او دادیم و ما به او دانا بودیم، و حجتی بر قومش که در علم ما شایستگی آن را داشت به او دادیم.