Skip to main content

وَاِذَآ اَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوْا بِهَاۗ وَاِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ ۢبِمَا قَدَّمَتْ اَيْدِيْهِمْ اِذَا هُمْ يَقْنَطُوْنَ  ( الروم: ٣٦ )

wa-idhā
وَإِذَآ
And when
و هنگامي كه
adhaqnā
أَذَقْنَا
We cause men to taste
چشاندیم
l-nāsa
ٱلنَّاسَ
We cause men to taste
مردم
raḥmatan
رَحْمَةً
mercy
رحمت
fariḥū
فَرِحُوا۟
they rejoice
شاد شدند
bihā
بِهَاۖ
therein
به آن
wa-in
وَإِن
But if
و اگر
tuṣib'hum
تُصِبْهُمْ
afflicts them
برسد به ايشان
sayyi-atun
سَيِّئَةٌۢ
an evil
بدي
bimā
بِمَا
for what
به آن چه
qaddamat
قَدَّمَتْ
have sent forth
پيش فرستاده است
aydīhim
أَيْدِيهِمْ
their hands
دست‌هايشان
idhā
إِذَا
behold!
ناگهان
hum
هُمْ
They
ايشان
yaqnaṭūna
يَقْنَطُونَ
despair
نا امید می شوند

Wa izaaa azaqnan naasa rahmatan farihoo bihaa wa in tusibhum sayyi'atum bimaa qaddamat aydeehim izaa hum yaqnatoon

حسین تاجی گله داری:

و هنگامی‌که رحمتی به مردم بچشانیم به آن خوشحال می‌شوند، و اگر به خاطر اعمالی‌که انجام داده‌اند؛ رنج و مصیبتی به آن‌ها برسد، ناگهان مأیوس می‌شوند.

English Sahih:

And when We let the people taste mercy, they rejoice therein, but if evil afflicts them for what their hands have put forth, immediately they despair. (Ar-Rum [30] : 36)

1 Mokhtasar Farsi (Persian)

و هرگاه یکی از نعمت‌های خویش مانند سلامتی و ثروت را به مردم بچشانیم بیش از حد شاد می‌گردند و تکبر می‌ورزند، و اگر به‌سبب گناهانی که مرتکب شده‌اند بیماری و فقری که آنها را غمگین می‌سازد به آنها برسد، به‌ناگاه از رحمت الله مأیوس می‌گردند، و از برطرف ‌شدن آسیبی که آنها را اندوهگین ساخته است نومید می‌شوند.