42. شوري آیه 35

[تا موجب عبرت باشد] و كسانى كه در مورد آیات ما به مجادله برمى‌خیزند، بدانند كه [اگر عذاب الهی فرارسد،] راه گریزى نخواهند داشت.

وَمِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ؛ از نشانه هاي قدرت او کشتيهايي است چون کوه که در درياها روانند.
إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ؛ ، اگر بخواهد ، باد را نگه مي دارد تا کشتيها بر روي دريا از رفتن بازمانند هر آينه در اين براي صابران شکرگزار عبرتهايي است.
أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَيَعْفُ عَن كَثِيرٍ؛ يا آنها را به خاطر اعمالشان غرقه مي کند و بسياري را نيز مي بخشايد.
وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ؛ و مي داند چه کساني در آيات ما جدال مي کنند آنان را هيچ گريزگاهي نيست.
(32) از نشانه‌های رحمت و توجه او به بندگانش (﴿ٱلۡجَوَارِ فِي ٱلۡبَحۡرِ﴾) کشتی‌های بخاری و بادبانی است که در دریا روان‌اند و از بس که بزرگ‌اند (﴿كَٱلۡأَعۡلَٰمِ﴾) همانند کوه‌های بزرگی هستند که دریای خروشان برایشان رام شده، و آنها را از تلاطم و خروش امواج حفظ کرده است، و این کشتی‌ها شما و کالاهای فراوانتان را به شهرهای دور دست حمل می‌کنند، و اسبابی را برای این امر مسخّر نموده که شما را بر این کار کمک می‌نماید.
(33 - 34) سپس این اسباب را گوشزد نمود و فرمود: (﴿إِن يَشَأۡ يُسۡكِنِ ٱلرِّيحَ﴾) اگر خداوند بخواهد باد را که سببی برای حرکت کشتی است از وزیدن می‌اندازد، (﴿فَيَظۡلَلۡنَ رَوَاكِدَ عَلَىٰ ظَهۡرِهِۦٓ﴾) آنگاه کشتی‌های در حال حرکت بر روی دریا می‌ایستند؛ نه جلو می‌روند و نه به عقب برمی‌گردند. نمی‌توان گفت که این حکم شامل کشتی‌های بخاری نمی‌شود، چون کشتی‌هایی که به وسیلۀ بخار حرکت می‌کنند یکی از شرایط آنها وجود حرکت باد است. و اگر خداوند بخواهد، کشتی‌های در حال حرکت را به سبب کارهایی که سرنشینان آن کرده‌اند در دریا غرق و نابودشان می‌گرداند، امّا خداوند بردبار است و از بسیاری از گناهان درمی‌گذرد. (﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّكُلِّ صَبَّارٖ شَكُورٍ﴾) بی‌گمان در این امر برای هر بردبار سپاسگزاری نشانه‌هاست؛ یعنی کسی که در برابر آنچه دوست ندارد و بر او دشوار می‌آید بردباری می‌ورزد، خود را وادار به تحمّل دشواریِ طاعت یا به عقب راندن انگیزۀ گناه می‌نماید؛ و به هنگام مصیبت، از ابراز ناخشنودی از تقدیر الهی خودداری می‌کند. و به هنگام آسایش و نعمت، سپاسگزار است و به نعمت پروردگارش اعتراف می‌نماید و برای او فروتنی می‌کند و نعمت خدا را در راه خشنودی او صرف می‌نماید؛ چنین کسی از نشانه‌های خدا بهره‌مند می‌شود. امّا کسی که صبر و بردباری ندارد و به هنگام نعمت‌های خداوند شکرگزاری نمی‌کند، او رویگردان یا معاند است، و از نشانه‌های خدا بهره‌مند نمی‌شود.
(35) سپس خداوند متعال فرمود: (﴿وَيَعۡلَمَ ٱلَّذِينَ يُجَٰدِلُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا﴾) و تا کسانی که در آیات ما مجادله می‌کنند، و آن را به وسیلۀ باطل خود، باطل جلوه می‌دهند، بدانند که (﴿مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٖ﴾) هیچ گریزگاهی ندارند؛ یعنی هیچ چیزی آنها را از عذابی که به آن گرفتار شده‌اند نجات نمی‌دهد.

و تا بدانند كسانى كه در آيات ما جدال مى‌كنند. آنان را هيچ گريزگاهى نيست

و تا آنان كه در آيات ما مجادله مى‌كنند بدانند كه ايشان را هيچ گريزى نيست

و کسانی که در آیات ما مجادله می‌کنند، بدانند که گریزگاهی ندارند

و تا کسانی که درآیات ما مجادله و ستیزه می کنند، بدانند که آنان را [از عرصه قدرت ما] هیچ گریزگاهی نیست

و تا آنان که در آیات ما راه جدال و انکار می‌پیمایند بدانند که بر آنها (از قهر و عذاب ما) هیچ مفرّ و نجاتی نیست

و بدانند آنان که ستیزه کنند در آیتهای ما که نیستشان گریزگاهی‌

و [تا] آنان كه در آيات ما مجادله مى‌كنند، بدانند كه ايشان را [روى‌] گريزى نيست

و (تا) آنان را که در آیات ما مجادله می‌کنند، نشانه نهد. ایشان را هیچ گریزگاهی نیست

و کسانى که در آیات ما مجادله مى‌کنند، بدانند که راه گریزى ندارند

(خداوند چنین می‌کند تا مؤمنان عبرت گیرند) و تا کافرانی که به مخالفت آیات ما برمی‌خیزند و آنها را نمی‌پذیرند بدانند که هیچ گریزگاه و پناهگاهی (از دست عذاب خدا) ندارند (و پیوسته در دسترس قدرت اویند)

کسانی که در آیات ما مجادله می‌کنند بدانند هیچ گریزگاهی ندارند

[تا مؤمنان عبرت گيرند] و تا كسانى كه در آيات ما ستيزه مى‌كنند بدانند كه آنان را هيچ گريزگاهى نيست