Skip to main content

وَاِذَا عَلِمَ مِنْ اٰيٰتِنَا شَيْـًٔا ۨاتَّخَذَهَا هُزُوًاۗ اُولٰۤىِٕكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِيْنٌۗ   ( الجاثية: ٩ )

wa-idhā
وَإِذَا
And when
و هنگامي كه
ʿalima
عَلِمَ
he knows
آگاه شد
min
مِنْ
of
از
āyātinā
ءَايَٰتِنَا
Our Verses
آيات ما
shayan
شَيْـًٔا
anything
چيزي
ittakhadhahā
ٱتَّخَذَهَا
he takes them
گرفت آن را
huzuwan
هُزُوًاۚ
(in) ridicule
(به) ريشخند
ulāika
أُو۟لَٰٓئِكَ
Those -
آنان
lahum
لَهُمْ
for them
برای آنان
ʿadhābun
عَذَابٌ
(is) a punishment
عذابي
muhīnun
مُّهِينٌ
humiliating
خوار كننده

Wa izaa 'alima min Aayaatinaa shai'anit takhazahaa huzuwaa; ulaaa'ika lahum 'azaabum muheen

حسین تاجی گله داری:

و هرگاه چیزی از آیات ما را فراگیرد، آن را به مسخره می‌گیرد، اینان برایشان عذاب خوارکننده‌ای است.

English Sahih:

And when he knows anything of Our verses, he takes them in ridicule. Those will have a humiliating punishment. (Al-Jathiyah [45] : 9)

1 Mokhtasar Farsi (Persian)

و هرگاه چیزی از قرآن به او برسد آن را مایۀ ریشخند می‌گیرد و مسخره می‌کند، برای اینها که قرآن را به تمسخر و ریشخند می‌گیرند عذابی خوارکننده در روز قیامت است.