Skip to main content

اَفَمَنْ يَّمْشِيْ مُكِبًّا عَلٰى وَجْهِهٖٓ اَهْدٰىٓ اَمَّنْ يَّمْشِيْ سَوِيًّا عَلٰى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيْمٍ   ( الملك: ٢٢ )

afaman
أَفَمَن
Then is he who
آیا پس کسی که
yamshī
يَمْشِى
walks
راه می رود
mukibban
مُكِبًّا
fallen
نگونسار، افتاده
ʿalā
عَلَىٰ
on
بر
wajhihi
وَجْهِهِۦٓ
his face
صورتش
ahdā
أَهْدَىٰٓ
better guided
هدايت يافته‌تر
amman
أَمَّن
or (he) who
یا چه کسی
yamshī
يَمْشِى
walks
راه می رود
sawiyyan
سَوِيًّا
upright
راست قامت، متعادل
ʿalā
عَلَىٰ
on
بر
ṣirāṭin
صِرَٰطٍ
(the) Path
راه
mus'taqīmin
مُّسْتَقِيمٍ
Straight?
راست

Afamai yamshee mukibban 'alaa wajhihee ahdaaa ammany yamshee sawiyyan 'alaa siratim mustaqeem

حسین تاجی گله داری:

آیا کسی‌که به رو افتاده حرکت می‌کند به هدایت نزدیکتراست، یا آن کسی‌که راست و استوار بر راه راست گام بر می‌دارد؟!

English Sahih:

Then is one who walks fallen on his face better guided or one who walks erect on a straight path? (Al-Mulk [67] : 22)

1 Mokhtasar Farsi (Persian)

پس آیا کسی‌که افتاده بر چهر‌ه‌اش راه می‌رود، و غرق خودش است - یعنی مشرک- هدایت‌یافته‌تر است، یا مؤمن که مستقیم بر راه راست گام برمی‌دارد.