82. انفطار آیه 12

آنچه را انجام می‌دهید، می‌دانند [و اعمال نیک و بد شما را ثبت می‌کنند].

يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ اي آدمي ، چه چيز تو را به پروردگار کريمت مغرور کرده است ?
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ آن که تو را بيافريد و اعضايت تمام کرد و اعتدالت بخشيد.
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ و به هر صورتي که خواست اعضاي تو را به هم انداخت.
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ آگاه باشيد که شما روز جزا را دروغ مي انگاريد
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ حال آنکه بر شما، محافظاني گمارده شده اند
كِرَامًا كَاتِبِينَ کاتباني بزرگوار ،
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ مي دانند که شما چه مي کنيد.
(6 - 8) خداوند متعال با سرزنش انسانی که در ادای حق خدا کوتاهی ورزیده و بر ارتکاب گناهان جرأت نموده است می‌فرماید: (﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ﴾) ای انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته است؟! آیا در انجام حقوق خداوند سستی می‌ورزی؟ یا اینکه عذاب او را ناچیز می‌دانی؟ یا اینکه به سزا و جزای خداوند باور نداری؟ آیا خداوند همان نیست که تو را (﴿خَلَقَكَ﴾) آفرید و از بهترین سیما برخوردارت نمود؟ (﴿فَعَدَلَكَ﴾) و ترکیب تو را درست و متناسب قرار داد، و در بهترین شکل‌ها تو را آفرید؟! آیا شایستۀ تو است که نعمت خدا را که به تو انعام نموده ناسپاسی کنی، و احسان او را انکار نمایی؟ این کار جز از جهالت و ستمگری و عناد تو سرچشمه نمی‌گیرد. پس خداوند را ستایش کن که سیمای تو را چون سیمای سگ یا الاغ یا دیگر حیوانات قرار نداده است. بنابراین خداوند متعال فرمود: (﴿فِيٓ أَيِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَكَّبَكَ﴾) و آنگاه به هر شکلی که خواست تو را ترکیب کرد. آیا خداوند همان نیست که تو را (﴿خَلَقَكَ﴾) آفرید و از بهترین سیما برخوردارت نمود؟ (﴿فَعَدَلَكَ﴾) و ترکیب تو را درست و متناسب قرار داد، و در بهترین شکل‌ها تو را آفرید؟! آیا شایستۀ تو است که نعمت خدا را که به تو انعام نموده ناسپاسی کنی، و احسان او را انکار نمایی؟ این کار جز از جهالت و ستمگری و عناد تو سرچشمه نمی‌گیرد. پس خداوند را ستایش کن که سیمای تو را چون سیمای سگ یا الاغ یا دیگر حیوانات قرار نداده است. بنابراین خداوند متعال فرمود: (﴿فِيٓ أَيِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَكَّبَكَ﴾) و آنگاه به هر شکلی که خواست تو را ترکیب کرد.
(9 - 12) (﴿كَلَّا بَلۡ تُكَذِّبُونَ بِٱلدِّينِ﴾) با وجود این موعظه و پند دادن، همواره به دروغ انگاشتن روز جزا ادامه می‌دهید. شما باید آنچه را که کرده‌اید محاسبه نمایید، و خداوند فرشتگانی گرامی گمارده است که گفته‌ها و کارهایتان را می‌نویسند و آن را می‌دانند. خطرات دل‌ها و افعال اعضا و جوارح در این داخل است. بنابراین آنچه شایستۀ شماست این است که این فرشتگان را گرامی و بزرگ بدارید.

مى‌دانند كه شما چه مى‌كنيد

مى‌دانند آنچه مى‌كنيد

آنچه می‌کنید می‌دانند

که آنچه را [از خیر و شر] انجام می دهید، می دانند [و ضبط می کنند]

شما هر چه کنید همه را می‌دانند

دانند آنچه کنید

آنچه را مى‌كنيد، مى‌دانند

آنچه را می‌کنید، می‌دانند

که به آنچه مى‌کنید، آگاهند

می‌دانند هرکاری را که می‌کنید

که می‌دانند شما چه می‌کنید

كه مى‌دانند آنچه مى‌كنيد