99. زلزله آیه 8

و هر کس به اندازه ذره‌ای کار بد کرده باشد، [کیفرِ] آن را می‌بیند.

إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا آنگاه که زمين لرزانده شود به سخت ترين ، لرزه هايش ،
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا و زمين بارهاي سنگينش را بيرون ريزد ،
وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا و آدمي بگويد که زمين را چه ، رسيده است ?
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا در اين روز زمين خبرهاي خويش را حکايت مي کند :
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا از آنچه پروردگارت به او وحي کرده است
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ در آن روز مردم پراکنده از قبرها بيرون مي آيند تا اعمالشان را به آنهابنمايانند
فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ پس هر کس به وزن ذره اي نيکي کرده باشد آن را مي بيند
وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ و هر کس به وزن ذره اي بدي کرده باشد آن را مي بيند
مدني و 8 آيه است.
بسم الله الرحمن الرحيم
(1 - 2) خداوند از آنچه در روز قیامت اتفاق می‌افتد خبر ‌داده و می‌فرماید: (﴿إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا﴾) زمین به شدت تکان می‌خورد و به لرزه انداخته می‌شود تا نشانه‌های آن فرو ریزند. و کوه‌های آن از هم می‌پاشد و تپه‌ها برابر می‌شوند، و زمین به میدانی صاف و هموار و بدون فراز و نشیب تبدیل می‌شود. (﴿وَأَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا﴾) و زمین مرده‌ها و خزانه‌ها و گنج‌هایی را که در درون اوست بیرون می‌اندازد.
(3) (﴿وَقَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا﴾) وقتی که انسان حالت بزرگی را که به زمین دست داده است مشاهده می‌کند، می‌گوید:«آن را چه شده است؟»

(4 - 5) (﴿يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا﴾) در آن روز، زمین به خوبی‌ها و بدی‌هایی که مردمِ روی زمین کرده‌اند گواهی می‌دهد. پس زمین از جملۀ گواهانی است که بر اعمال بندگان گواهی می‌دهد. (﴿بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا﴾) چون خداوند به زمین دستور داده که به آنچه روی آن انجام شده است گواهی دهد، و زمین هم از دستور خدا سرپیچی نمی‌کند.
(6) (﴿يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاۡ أَعۡمَٰلَهُمۡ﴾) در آن روز، مردم به صورت دسته‌های متفاوت پراکنده می‌شوند تا خداوند کارهای بد و نیکی را که کرده‌اند به آنها نشان بدهد، و آنها جزای کارهایشان را به‌طور کامل ببینند.
(7 - 8) (﴿فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ وَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ﴾) این همۀ خیر و شر را فرا می‌گیرد، چون وقتی انسان پاداش و کیفر هر آنچه را کرده است می‌بیند -گرچه به اندازۀ ذره‌ای باشد- بالاتر و بیشتر از آن را به طریق اولی خواهد دید. همان‌طور که خداوند متعال می‌فرماید:﴿يَوۡمَ تَجِدُ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا عَمِلَتۡ مِنۡ خَيۡرٖ مُّحۡضَرٗا وَمَا عَمِلَتۡ مِن سُوٓءٖ تَوَدُّ لَوۡ أَنَّ بَيۡنَهَا وَبَيۡنَهُۥٓ أَمَدَۢا بَعِيدٗا﴾ روزی که هرکس کار خوب و بدی را که انجام داده است حاضر می‌یابد، و دوست دارد که میان او و آن فاصلۀ دوری ‌بود. ﴿وَوَجَدُواۡ مَا عَمِلُواۡ حَاضِرٗا﴾ و آنچه را که انجام داده بودند حاضر و آماده می‌یابند. در اینجا آدمی بر انجام کار خیر ـ هرچند اندک باشد ـ تشویق شده است، و از انجام کار بد ـ هرچند ناچیز باشد ـ برحذر داشته شده است.

و هر كس به وزن ذره‌اى بدى كرده باشد آن را مى‌بيند

و هر كه به اندازه‌ى ذره‌اى بدى كند آن را ببيند

و هرکس هم سنگ ذره‌ای عمل ناشایست انجام داده باشد، [کیفر] آن را می‌بیند

و هرکس هموزن ذره ای بدی کند، آن بدی را ببیند

و هر کس به قدر ذره‌ای کار زشتی مرتکب شده آن هم به کیفرش خواهد رسید

و هر که کند سنگینی ذرّه بدی بیندش‌

و هر كه هموزن ذرّه‌اى بدى كند [نتيجه‌] آن را خواهد ديد

و هر کس هم‌وزن ذرهّ‌ای بدی کند همان را خواهد دید

و هر کس هم‌وزن ذرّه‌اى کار بد کند، آن را می‌بیند

و هرکس به اندازه‌ی ذرّه‌ی غباری کار بد کرده باشد، آن را خواهد دید (و سزایش را خواهد چشید)

و هر کس هموزن ذرّه‌ای کار بد کرده آن را می‌بیند

و هر كه همسنگ ذره‌اى بدى كند آن را ببيند