مَا كَانَ لِلّٰهِ اَنْ يَّتَّخِذَ مِنْ وَّلَدٍ سُبْحٰنَهٗ ۗاِذَا قَضٰٓى اَمْرًا فَاِنَّمَا يَقُوْلُ لَهٗ كُنْ فَيَكُوْنُ ۗ ( مريم: ٣٥ )
mā
مَا
Not
Nuk
kāna
كَانَ
(it) is
është
lillahi
لِلَّهِ
for Allah
për Allahun
an
أَن
that
që
yattakhidha
يَتَّخِذَ
He should take
Ai të marrë
min
مِن
any son
asnjë
waladin
وَلَدٍۖ
any son
fëmijë.
sub'ḥānahu
سُبْحَٰنَهُۥٓۚ
Glory be to Him!
Lartësuar qoftë Ai!
idhā
إِذَا
When
Kur
qaḍā
قَضَىٰٓ
He decrees
Ai dekreton
amran
أَمْرًا
a matter
një çështje
fa-innamā
فَإِنَّمَا
then only
atëherë vetëm
yaqūlu
يَقُولُ
He says
Ai thotë
lahu
لَهُۥ
to it
për të
kun
كُن
"Be"
"Ji!
fayakūnu
فَيَكُونُ
and it is
e ajo menjëherë është".
Maa kaana lillaahi ai yattakhiza minw waladin Subhaanah; izaa qadaaa amran fa innamaa yaqoolu lahoo kun fa yakoon (Maryam 19:35)
English Sahih:
It is not [befitting] for Allah to take a son; exalted is He! When He decrees an affair, He only says to it, "Be," and it is. (Maryam [19] : 35)
Sherif Ahmeti:
Nuk i takoi (nuk ka nevojë) All-llahu të ketë ndonjë fëmijë, i pastër është Ai, kur dëshiron një send Ai vetëm i thotë atij: Bëhu!”. Ai menjëherë bëhet (Maryam [19] : 35)