Skip to main content

وَاتَّبَعُوْا مَا تَتْلُوا الشَّيٰطِيْنُ عَلٰى مُلْكِ سُلَيْمٰنَ ۚ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمٰنُ وَلٰكِنَّ الشَّيٰطِيْنَ كَفَرُوْا يُعَلِّمُوْنَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَآ اُنْزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوْتَ وَمَارُوْتَ ۗ وَمَا يُعَلِّمٰنِ مِنْ اَحَدٍ حَتّٰى يَقُوْلَآ اِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَكْفُرْ ۗ فَيَتَعَلَّمُوْنَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُوْنَ بِهٖ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهٖ ۗ وَمَا هُمْ بِضَاۤرِّيْنَ بِهٖ مِنْ اَحَدٍ اِلَّا بِاِذْنِ اللّٰهِ ۗ وَيَتَعَلَّمُوْنَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ ۗ وَلَقَدْ عَلِمُوْا لَمَنِ اشْتَرٰىهُ مَا لَهٗ فِى الْاٰخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ ۗ وَلَبِئْسَ مَاشَرَوْا بِهٖٓ اَنْفُسَهُمْ ۗ لَوْ كَانُوْا يَعْلَمُوْنَ   ( البقرة: ١٠٢ )

wa-ittabaʿū
وَٱتَّبَعُوا۟
And they followed
Dhe ata (hebrejtë) pasuan
مَا
what
atë çfarë
tatlū
تَتْلُوا۟
recite(d)
recitonin
l-shayāṭīnu
ٱلشَّيَٰطِينُ
the devils
djajtë
ʿalā
عَلَىٰ
over
mul'ki
مُلْكِ
(the) kingdom
(kohën) e sundimit
sulaymāna
سُلَيْمَٰنَۖ
(of) Sulaiman
të Sulejmanit
wamā
وَمَا
And not
dhe nuk
kafara
كَفَرَ
disbelieved
mohoi
sulaymānu
سُلَيْمَٰنُ
Sulaiman
Sulejmani
walākinna
وَلَٰكِنَّ
[and] but
mirëpo
l-shayāṭīna
ٱلشَّيَٰطِينَ
the devils
djajtë
kafarū
كَفَرُوا۟
disbelieved
mohuan
yuʿallimūna
يُعَلِّمُونَ
they teach
(ua) mësonin
l-nāsa
ٱلنَّاسَ
the people
njerëzve
l-siḥ'ra
ٱلسِّحْرَ
[the] magic
magjinë
wamā
وَمَآ
and what
dhe atë çfarë
unzila
أُنزِلَ
was sent down
zbriti
ʿalā
عَلَى
to
për
l-malakayni
ٱلْمَلَكَيْنِ
the two angels
dy engjëjt
bibābila
بِبَابِلَ
in Babylon
në Babiloni
hārūta
هَٰرُوتَ
Harut
Harutit
wamārūta
وَمَٰرُوتَۚ
and Marut
dhe Marutit
wamā
وَمَا
And not
dhe nuk
yuʿallimāni
يُعَلِّمَانِ
they both teach
(i) mësonin ata dy
min
مِنْ
any
prej
aḥadin
أَحَدٍ
one
ndonjërit
ḥattā
حَتَّىٰ
unless
derisa
yaqūlā
يَقُولَآ
they [both] say
(t'i) thonë ata dy
innamā
إِنَّمَا
"Only
"Vërtet
naḥnu
نَحْنُ
we
ne (jemi)
fit'natun
فِتْنَةٌ
(are) a trial
sprovë
falā
فَلَا
so (do) not
prandaj mos
takfur
تَكْفُرْۖ
disbelieve"
moho!"
fayataʿallamūna
فَيَتَعَلَّمُونَ
But they learn
E ata mësonin
min'humā
مِنْهُمَا
from those two
prej atyre dyve
مَا
what
atë çfarë
yufarriqūna
يُفَرِّقُونَ
[they] causes separation
ndajnë
bihi
بِهِۦ
with it
me të
bayna
بَيْنَ
between
mes
l-mari
ٱلْمَرْءِ
the man
njeriut (burrit)
wazawjihi
وَزَوْجِهِۦۚ
and his spouse
dhe bashkëshortes së tij
wamā
وَمَا
And not
dhe nuk (ishin)
hum
هُم
they (could)
ata
biḍārrīna
بِضَآرِّينَ
at all [be those who] harm
dëmtues
bihi
بِهِۦ
with it
me të
min
مِنْ
any
prej
aḥadin
أَحَدٍ
one
ndonjërit
illā
إِلَّا
except
përveç
bi-idh'ni
بِإِذْنِ
by permission
me lejen
l-lahi
ٱللَّهِۚ
(of) Allah
e Allahut
wayataʿallamūna
وَيَتَعَلَّمُونَ
And they learn
dhe mësonin
مَا
what
atë çfarë
yaḍurruhum
يَضُرُّهُمْ
harms them
i dëmtonte ata
walā
وَلَا
and not
dhe nuk
yanfaʿuhum
يَنفَعُهُمْۚ
profits them
(u) bënte dobi atyre
walaqad
وَلَقَدْ
And indeed
e tashmë
ʿalimū
عَلِمُوا۟
they knew
ata (hebrejtë) e dinë
lamani
لَمَنِ
that whoever
vërtet ai që
ish'tarāhu
ٱشْتَرَىٰهُ
buys it
e bleu atë (magjinë)
مَا
not
nuk (ka)
lahu
لَهُۥ
for him
për të
فِى
in
l-ākhirati
ٱلْءَاخِرَةِ
the Hereafter
Ahiret
min
مِنْ
any
nga
khalāqin
خَلَٰقٍۚ
share
(një) hise
walabi'sa
وَلَبِئْسَ
And surely evil
e sa keq (është)
مَا
(is) what
ajo çfarë
sharaw
شَرَوْا۟
they sold
shitën
bihi
بِهِۦٓ
with it
me të
anfusahum
أَنفُسَهُمْۚ
themselves
veten e tyre
law
لَوْ
if
sikur
kānū
كَانُوا۟
they were
(të) jenë
yaʿlamūna
يَعْلَمُونَ
(to) know
dinë

Wattaba'oo maa tatlush Shayaateenu 'alaa mulki Sulaimaana wa maa kafara Sulaimaanu wa laakinnash Shayattena kafaroo yu'al limoonan naasas sihra wa maaa unzila 'alal malakaini bi Baabila Haaroota wa Maaroot; wa maa yu'allimaani min ahadin hattaa yaqoolaaa innamaa nahnu fitnatun falaa takfur fayata'al lamoona minhumaa maa yufarriqoona bihee bainal mar'i wa zawjih; wa maa hum bidaaarreena bihee min ahadin illaa bi-iznillah; wa yata'allamoona maa yadurruhum wa laa yanfa'uhum; wa laqad 'alimoo lamanish taraahu maa lahoo fil Aakhirati min khalaaq; wa labi'sa maa sharaw biheee anfusahum; law kaanoo ya'lamoon (al-Baq̈arah 2:102)

English Sahih:

And they followed [instead] what the devils had recited during the reign of Solomon. It was not Solomon who disbelieved, but the devils disbelieved, teaching people magic and that which was revealed to the two angels at Babylon, Harout and Marout. But they [i.e., the two angels] do not teach anyone unless they say, "We are a trial, so do not disbelieve [by practicing magic]." And [yet] they learn from them that by which they cause separation between a man and his wife. But they do not harm anyone through it except by permission of Allah. And they [i.e., people] learn what harms them and does not benefit them. But they [i.e., the Children of Israel] certainly knew that whoever purchased it [i.e., magic] would not have in the Hereafter any share. And wretched is that for which they sold themselves, if they only knew. (Al-Baqarah [2] : 102)

Sherif Ahmeti:

(E hodhën librin e Zotit) E ndoqën atë që thonin djajt në kohën e sundimit të Sulejmanit. Por Sulejmani nuk ishte i pafe, djajt ishin të pafe, sepse u mësonin njerëzve magjinë. (Ndoqën) Edhe atë që u zbriti në Babil dy engjëjve, Harutit dhe Marutit. E ata të dy nuk i mësonin askujt (magjinë) para se t’i thonin: “Ne jemi vetëm sprovë, pra mos u bën i pa fe!” E, mësonin (njerëzit) prej atyre dyve atë (magji) me çka ndanin burrin prej gruas së vet, por pa lejën e All-llahut me atë askujt nuk mund t’i bënin dëm dhe ashtu mësonin çka u sillte dëm e nuk u sillte dobi atyre. E ata (jehuditë) e kanë ditur se ai që (hodhi librin) e zgjodhi atë (magjinë), ai në botën tjetër nuk ka ndonjë të drejtë (në mëshirën e Zotit). Po ta dinin, ata se për ç’ka e shitën vetveten, ajo është shumë e keqe (Al-Baqarah [2] : 102)

1 Feti Mehdiu

Dhe shkonin pas asaj që u kanë folur djajtë për mbretërinë e Sulejmanit. Sulejmani nuk ka qenë mosbesimtar, - porse djajtë janë mosbesimtarë (patën mohuar) duke i mësuar njerëzit magji dhe çka u zbriti dy engjujve, Harut dhe Marut, në Babilon. Dhe ata dy nuk ia kanë mësuar askujt, madje thoshin: “Nne jemi vetëm një sprovë, ti mos u bën mosbesimtar!” Dhe njerëzit mësonin prej atyre dyve si ta ndajnë burrin prej gruas, por me këtë nuk mund t’i bënin dëm kurrkujt pa vullnetin e All-llahut. Dhe mësonin atë që u bën dëm atyre e nuk u bën kurrfarë dobie edhe pse e kanë ditur se ai që e merrte atë (mjeshtri) nuk do të ketë kurrfarë fati në botën tjetër. Po shumë e keqe është ajo, nëse e dinë, për çka e kanë shitur veten