Ne të dërguam ty (o Muhamed) me Shpallje, ashtu siç dërguam me Shpallje Nuhun dhe profetët pas tij; siç dërguam me shpallje edhe Ibrahimin, Ismailin, Is’hakun, Jakubin dhe pasardhësit e tij, Isain, Ejubin, Junusin, Harunin, Sulejmanin. Edhe Davudit i dhamë Zeburin.
(Ne dërguam) Profetë për të cilët të kemi treguar më parë dhe profetë për të cilët nuk të kemi treguar. Ndërsa Musait, Allahu i foli me fjalë.
Profetë që të ishin përgëzues dhe paralajmërues, në mënyrë që njerëzit të mos kishin justifikim para Allahut, pas ardhjes së të dërguarve. Allahu është Ngadhënjimtar dhe i Urtë. -
Në këto ajete, Allahu i Lartësuar na tregon se Ai, ashtu sikurse veproi me të gjithë profetët e tjerë, i shpalli Muhamedit a.s, robit dhe Profetit të Tij të zgjedhur, Sheriatin madhështor dhe këto rrëfime të vërteta. Kështu ka vepruar me të gjithë profetët që ka dërguar: i ka pajisur ata me ligj dhe udhëzim të drejtë. Në këto ajete ka shumë dobi. Kështu, ato dëshmojnë se Muhamedi (a.s)nuk është i vetmi profet, sepse para tij janë dërguar shumë profetë të tjerë nga Zoti i Lartësuar. Për këtë arsye, është fare pa vend habia që mohuesit tregojnë për faktin se Zoti i shpalli atij ligj dhe udhëzim. Kjo habi nuk ka asnjë shpjegim, përveç injorancës dhe kryeneçësisë së tyre. Allahu i Lartësuar i solli Muhamedit (a.s)një Shpallje, që në themelet e saj është e njëjtë me shpalljet që u ka dhënë të dërguarve të tjerë. Të gjitha këto shpallje përmbajnë drejtësinë dhe vërtetojnë njëra-tjetrën. Cilësitë e Muhamedit (a.s)janë të njëjta me cilësitë e vëllezërve të tij të tjerë profetë. Ftesa që ai u drejtoi njerëzve është e njëjtë me ftesën e tyre, morali i tij i njëjtë me moralin e tyre, burimi i shpalljeve të tyre është i njëjtë dhe pikësynimi i tyre është po i njëjtë. Kushdo që bën një krahasim të tillë mes tij dhe profetëve të tjerë, me siguri do të arrijë në përfundimin që ai nuk qe kurrsesi një mashtrues apo një sundues zullumqar. Përmendja e këtyre profetëve, duke i lëvduar dhe duke treguar vlerat e tyre, shtojnë imanin e besimtarit dhe dashurinë për ta. Kjo nxit për t’i marrë ata si shembull, për të pasuar traditën dhe rrugën e tyre. Gjithashtu, kjo nxit për të njohur sa më mirë të drejtat ndaj tyre, ashtu sikurse nxit Allahu i Lartësuar në disa ajete, si për shembull: “Selam për Ibrahimin!”, ose: “Selam për Musain dhe Harunin!”, ose: “Selam për Iljasin!” [Saffat 109, 120, 130]. Çdo bamirës meriton një përkujtim të mirë ndër njerëz, në varësi të gradës së bamirësisë së tij. Padyshim të gjithë profetët dhe në mënyrë të veçantë këta të përmendurit janë në gradën më të lartë të ihsanit bamirësisë. Pasi tregoi se u ka dhënë Shpallje të gjithë profetëve, Allahu i Lartësuar përmend në mënyrë të veçantë disa profetë, për t’i dalluar ndër të tjerë. Kështu, Ai përmend Daudin (a.s)dhe Librin që ju shpall atij, Zeburin, librin me të cilin Ai e dalloi nga profetët e tjerë. Ndërsa Musait, Allahu i Lartësuar i foli direkt me fjalë, pa ndërmjetës. Madje, Musai njihet gjerësisht si Profeti të cilit i Gjithëmëshirshmi i foli drejtpërdrejt. Në këto ajete, Allahu i Lartësuar na tregon se jo për të gjithë profetët i ka rrëfyer Profetit të Tij të fundit, Muhamedit a.s. Kjo tregon se numri i profetëve ka qenë shumë i madh. Megjithatë, një gjë është e sigurt: ata u dërguan si përgëzues për një lumturi të madhe në dynja dhe ahiret për të gjithë ata që i binden Allahut dhe pasojnë rrugën dhe udhëzimet e tyre. Ata u dërguan edhe si paralajmërues të një ndëshkimi dhe dëshpërimi në të dyja jetët, për këdo që nuk i bindet Allahut dhe refuzon rrugën dhe udhëzimin e sjellë prej tyre. Allahu i Lartësuar i dërgoi profetët edhe për një arsye tjetër: që askush të mos ketë justifikim para Allahut dhe të thotë: “Neve nuk na erdhi i dërguar që të na përgëzonte e të na tërhiqte vërejtjen”. Ja, pra, ku ju erdhi Përgëzuesi dhe Paralajmëruesi. Allahu ka pushtet për gjithçka.” [Maide 19]. Pas dërgimit të profetëve njëri pas tjetrit, askush nuk mund të justifikohet para Allahut se ishte i paditur. Profetët kishin si detyrë që t’u qartësonin njerëzve plotësisht çështjet e fesë së tyre, çdo gjë që e kënaq Zotin dhe çdo gjë që e zemëron Atë, rrugën që të çon në Xhenet dhe rrugët që të çojnë në Zjarr. Për këtë arsye, çdokush që i mohon dhe i kundërshton ata, pas këtij sqarimi, të qortojë veçse vetveten. Dërgimi i profetëve dhe zbritja e librave për t’i udhëzuar njerëzit që të arrijnë mirësitë e dynjasë dhe të ahiretit tregon krenarinë dhe urtësinë e plotë të Allahut të Lartësuar, ashtu sikurse tregon edhe bamirësinë dhe mëshirën e Tij për ta. Allahu i Urtë dhe i Gjithëmëshirshëm nuk do ta linte kurrsesi njerëzimin pa i plotësuar nevojën e domosdoshme për profetët dhe mesazhin që ata sjellin. Ai e plotësoi këtë nevojë në mënyrën më të përkryer, dhe vetëm Atij i takon lavdia dhe mirënjohja e plotë. E lusim Allahun e Lartësuar që, ashtu sikurse e filloi këtë mirësi, duke dërguar profetët dhe shpalljet, ta plotësojë atë mbi ne, duke na dhënë sukses dhe forcë për të ecur në rrugën e tyre! Pa dyshim, Allahu është Bamirës dhe Bujar i madh.