4. An-Nisa Ayah 8 - Kuran (Al-Qur'an): Albanian

وَاِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ اُولُوا الْقُرْبٰى وَالْيَتٰمٰى وَالْمَسٰكِيْنُ فَارْزُقُوْهُمْ مِّنْهُ وَقُوْلُوْا لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوْفًا ( النساء: ٨ )

wa-idhā

وَإِذَا

And when

Dhe kur

ḥaḍara

حَضَرَ

present

(të) prezantojnë

l-qis'mata

ٱلْقِسْمَةَ

(at) the (time of) division

(në) ndarjen (e pasurisë)

ulū

أُو۟لُوا۟

(of)

[ata]

l-qur'bā

ٱلْقُرْبَىٰ

the relatives

të afërmit

wal-yatāmā

وَٱلْيَتَٰمَىٰ

and the orphans

dhe jetimët

wal-masākīnu

وَٱلْمَسَٰكِينُ

and the poor

dhe të varfërit

fa-ur'zuqūhum

فَٱرْزُقُوهُم

then provide them

atëherë ushqejini ata

min'hu

مِّنْهُ

from it

prej saj

waqūlū

وَقُولُوا۟

and speak

dhe thuani

lahum

لَهُمْ

to them

atyre

qawlan

قَوْلًا

words

fjalë

maʿrūfan

مَّعْرُوفًا

(of) kindness

të sjellshme

Wa izaa hadaral qismata ulul qurbaa walyataamaa walmasaakeenu farzuqoohum minhu wa qooloo lahum qawlam ma'roofaa (an-Nisāʾ 4:8)

English Sahih:

Ads by Muslim Ad Network

And when [other] relatives and orphans and the needy are present at the [time of] division, then provide for them [something] out of it [i.e., the estate] and speak to them words of appropriate kindness. (An-Nisa [4] : 8)

Sherif Ahmeti:

Kur të prezentojnë (në pjestimin e pasurisë që ka lënë i vdekuri) të afërmë, bonjak dhe varfnjak (që nuk janë pjestarë në trashigim), jepnu nga ajo (pasuri e lënë) dhe atyre thuanu fjalë të mira (An-Nisa [4] : 8)

1 Feti Mehdiu

Kur në ndarje prezentojnë të afërmit, bonjakët dhe të varfërit, u jepni edhe atyre diçka nga ajo dhe u thuani ndonjë fjalë të mirë

2 Hassan Efendi Nahi

3 Tafsir as-Saadi

Nëse gjatë ndarjes së trashëgimisë janë të pranishëm farefisi i largët, jetimët dhe të varfrit, u dhuroni edhe atyre diçka e u thoni fjalë të mira! -
Edhe këtu kemi të bëjmë me një prej ligjeve të mrekullueshme të Allahut të Mëshirshëm, të cilët kënaqin dhe qetësojnë çdo zemër dhe shpirt. Kështu, gjatë ndarjes së trashëgimisë mund të jenë të pranishëm edhe të afërm të të ndjerit, të cilët nuk meritojnë pjesë sipas ligjit të trashëgimisë, por që janë pjesë e atyre grupeve të shoqërisë që mund të përfitojnë nga sadakatë. Për këta, Allahu i Lartësuar na udhëzon që të jemi të mëshirshëm dhe bujar ndaj tyre, duke u dhënë diçka, qoftë edhe pak, nga ajo pasuri që merret pa lodhje e mund. Në ato çaste, sytë dhe zemrat e këtyre njerëzve janë të drejtuara drejt nesh dhe dëshirojnë diçka, prandaj Allahu i Lartësuar na porosit që t’i qetësojmë zemrat e tyre dhe t’ua kënaqim syrin duke u dhuruar ndonjë send prej pasurisë, pa u dëmtuar vetë. Nga ky ajet kuptojmë se, jo vetëm në rastin e ndarjes së trashëgimisë, por në çdo rast të ngjashëm, është mirë që njeriu t’u japë të tjerëve nga mirësitë me të cilat Zoti e ka begatuar, kur ata janë të pranishëm. Profeti (a.s.) na ka porositur: “Nëse dikujt prej jush shërbëtori i sjell ushqimin, le ta ulë edhe atë në tavolinë, që të ushqehet së bashku me të. Nëse nuk e ul në të, le t’i japë një kafshatë ose dy.” Sahabët (Allahu qoftë i kënaqur prej tyre!) kur fillonin vjeljen e prodhimeve të tyre, e dërgonin fillimisht prodhimin te Profeti (a.s.), që ai ta provonte dhe të lutej për ta që Zoti t’i begatonte. Por Profeti (a.s.), para se të fillonte vetë, shikonte më të vegjlit dhe u jepte atyre, sepse e dinte dhe e ndiente dëshirën e tyre të fortë për t’i provuar ato prodhime. Kjo është një këshillë e mrekullueshme, tepër e vlefshme atëherë kur është e mundur, kur nuk prek të drejtat e të tjerëve apo kur nuk ka diçka më të rëndësishme për t’u përmbushur. Po ashtu, në raste të tilla, të paktën nevojtarëve u thuhen fjalë të ngrohta dhe të buta, duke i larguar me respekt dhe edukatë. Pra, gjithmonë me fjalë të mira e të buta, jo me fjalë të vrazhda.