5. Al-Ma'idah Ayah 26 - Kuran (Al-Qur'an): Albanian

قَالَ فَاِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ اَرْبَعِيْنَ سَنَةً ۚيَتِيْهُوْنَ فِى الْاَرْضِۗ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفٰسِقِيْنَ ࣖ ( المائدة: ٢٦ )

qāla

قَالَ

(Allah) said

Tha (Allahu)

fa-innahā

فَإِنَّهَا

"Then indeed it

"Atëherë vërtet ajo

muḥarramatun

مُحَرَّمَةٌ

(will be) forbidden

(do të jetë) e ndaluar

ʿalayhim

عَلَيْهِمْۛ

to them

për ta

arbaʿīna

أَرْبَعِينَ

(for) forty

katërdhjetë

sanatan

سَنَةًۛ

years

vjet

yatīhūna

يَتِيهُونَ

they will wander

ata (do të) bredhin

fī

فِى

në

l-arḍi

ٱلْأَرْضِۚ

the earth

tokë

falā

فَلَا

So (do) not

prandaj mos

tasa

تَأْسَ

grieve

ndiej keqardhje

ʿalā

عَلَى

over

për

l-qawmi

ٱلْقَوْمِ

the people"

popullin

l-fāsiqīna

ٱلْفَٰسِقِينَ

the defiantly disobedient"

e prishur".

Qaala fa innahaa muhar ramatun 'alaihim arba'eena sanah; yateehoona fil ard; falaa taasa 'alal qawmil faasiqeen (al-Māʾidah 5:26)

English Sahih:

Ads by Muslim Ad Network

[Allah] said, "Then indeed, it is forbidden to them for forty years [in which] they will wander throughout the land. So do not grieve over the defiantly disobedient people." (Al-Ma'idah [5] : 26)

Sherif Ahmeti:

(All-llahu) Tha: “Ajo (tokë) është e ndaluar (haram) për ta katërdhjetë vjet. Do të sillen nëpër tokë (të hutuar). Ti mos u keqëso për popullin e shfrenuar (Al-Ma'idah [5] : 26)

1 Feti Mehdiu

“Ata, - tha ai, - do të bredhin dyzet vjet nëpër tokë, sepse atë (tokën e shenjtë) e kanë të ndaluar, e ti mos u pikëllo për popullin mbrapshtan!”

2 Hassan Efendi Nahi

3 Tafsir as-Saadi

Allahu tha: “Ajo (tokë) është e ndaluar për ta. Për dyzet vjet, ata do të enden nëpër tokë. -
Kuptimi: Si ndëshkim, ata do të enden nëpër shkretëtirë dhe, për 40 vjet, nuk do të mund të hyjnë në tokën që Zoti u premtoi. Për 40 vjet nuk do të gjejnë më qetësi dhe prehje. Ky ishte një ndëshkim që në këtë dynja, nëpërmjet të cilit, Allahu i Lartësuar ndoshta i pastroi nga gjynahu i mosbindjes. Nëpërmjet këtij ndëshkimi, Allahu i Madhëruar largoi një ndëshkim më të madh kundër tyre. Kjo tregon se ndëshkimi për gjynahet mund të vijë në forma dhe mënyra të ndryshme. Ai mund të vijë si largim i të mirave, por mund të vijë edhe në formën e një vonese të largimit të fatkeqësive apo të shtimit të tyre. Ndoshta periudha dyzetvjeçare do të bënte që shumica e atyre që thanë ato fjalë të vdisnin. Megjithatë, kjo periudhë do të shërbente që të ndryshonin ato zemra që nuk ishin mësuar me durim dhe qëndrueshmëri, por me nënshtrim e robëri. Ata nuk kishin ambicie dhe vullnet për t’u ngritur lart dhe për të fituar. Për këtë arsye, kjo kohë do të shërbente edhe për t’u edukuar një brez i ri, që do të rritej me dëshirën për të mposhtur armiqtë, me krenarinë për të mos qenë robër e të nënshtruar dhe me ambicien për të arritur lumturinë. Por Allahu i Lartësuar e dinte shumë mirë që robin e Tij, Musain a.s, e spikaste një mëshirë dhe dhembshuri e madhe, sidomos për popullin e tij. Me gjithë lutjen që ai bëri kundër tyre, ai u prek dhe ndjeu keqardhje për atë vendim, që tashmë kishte marrë fund dhe ishte vulosur. Prandaj Allahu i Lartësuar i thotë:

Por ti mos u ligështo për popullin e pabindur! -
Pra, mos të të vijë keq dhe mos u trishto për atë popull, sepse ata i kaluan kufijtë. Shfrenimi dhe mospërfillja e tyre e bënë mëse të meritueshëm ndëshkimin që u vendos për ta. Ky vendim nuk është aspak një padrejtësi, por është ai çka e merituan me fjalët dhe veprat e tyre të ulta.