Allahu ka emrat më të bukur... - Ky ajet flet për madhështinë e Allahut të Lartësuar në cilësitë dhe emrat e Tij. Allahu ka emrat më të bukur. Të gjithë emrat e Allahut të Lartësuar janë të bukur, sepse ata tregojnë cilësi absolute dhe madhështore. Nëse do të ishin thjesht emra dhe nuk do të tregonin cilësi reale, atëherë nuk do të quheshin husna - të bukur. Edhe nëse do të përshkruanin ndonjë cilësi jo të plotë, ata nuk do të ishin të bukur. Nëse do të ishin emra që përdoren edhe për plotësi, edhe për mangësi, përsëri nuk do të ishin të bukur. Çdo emër i Allahu i Lartësuar tregon cilësi të plota të Tij. Kështu, për shembulll, emri El Alim - i Gjithëdituri, tregon se Ai ka dituri gjithëpërfshirëse dhe të hollësishme rreth të gjitha çështjeve dhe gjërave. Nga dituria e Tij nuk del asnjë thërrmijë, në qiell apo në tokë qoftë ajo. Po kështu edhe emri Err-Rrahim - “Mëshirëplotë”, tregon se Allahu i Lartësuar ka mëshirë të plotë, e cila përfshin gjithçka. Ndërsa El Kadir - i Plotpushtetshëm, tregon se Allahu i Lartësuar ka një pushtet të plotë, gjithëpërfshirës, të pacenueshëm, nga i cili nuk shpëton asgjë e askush. Emrat e Allahut të Lartësuar janë të bukur e të plotë edhe për një fakt tjetër: sepse nuk lejohet t’i lutesh Atij ndryshe, përveçse
nëpërmjet këtyre emrave:
...Prandaj lutjuni Atij nëpërmjet tyre... - Ky është urdhër për t’iu drejtuar Allahut të Lartësuar me emrat e Tij për të dyja llojet e duave: duatë e shprehura nëpërmjet adhurimeve dhe duatë e shprehura përmes një kërkese të veçantë e të drejtpërdrejtë.[1] Kur i drejtohemi Allahut, duhet të përzgjedhim atë emër të Tij që është më i përshtatshëm për lutjen tonë, për shembull: “O Zoti im, më fal dhe më mëshiro mua, sepse Ti je Falës e Mëshirëplotë!” Ose: “O Zoti im, ma prano pendimin, sepse Ti je Pranuesi i pendimit dhe Mëshirëplotë!” Ose: “Më jep e më furnizo mua, o Furnizues!” etj.
...dhe distancohuni nga ata që bëjnë shtrembërime në emrat e Tij! Ata kanë për t’u “shpërblyer” për veprimet e tyre. - Ata do të ndëshkohen për shkak të shtrembërimit që bëjnë me emrat ose me kuptimet e emrave të Allahut të Lartësuar. Shtrembërimet me emrat e Allahut të Lartësuar bëhen në shumë mënyra. Një prej tyre është ta quash dikë, që nuk e meriton, me emrat e Allahut. Kështu vepronin idhujtarët, që emërtonin idhujt e tyre me emrat e Allahut të Lartësuar. Një mënyrë tjetër është mohimi i kuptimit të drejtpërdrejtë të emrave dhe keqinterpretimi i tyre. Kjo bëhet duke u dhënë atyre kuptime që nuk i ka dashur Allahu i Lartësuar dhe as Profeti i tij. Një tjetër mënyrë është edhe përgjasimi ose krahasimi i emrave të Allahut të Lartësuar me emrat e krijesave. Kështu, të gjithë duhet të jemi të kujdesshëm që të mos bëjmë shtrembërime me emrat e Allahut të Lartësuar, pasi ndryshe je i kërcënuar me këtë ajet kuranor. Është një hadith i saktë i Profetit a.s, që thotë: “Allahu i Lartësuar ka nëntëdhjetë e nëntë emra, dhe ai që “ahsaha” (i njohu ato emra dhe e adhuroi Zotin përmes tyre) ka për të hyrë në Xhenet.”.[2]
[1]
Lutjet ose dua-të janë dy llojesh:
1. Lutje adhurimi. Të tilla janë lutjet e robit që Allahu i Lartësuar t’i japë ato që ai kërkon dhe ta ruajë nga ato që ai i druhet, jo duke ia kërkuar konkretisht ato, por duke kryer adhurimet për të cilat Allahu i Lartësuar ka premtuar se do të japë si shpërblim ato që robi kërkon. Për shembull, njeriu dëshiron të futen në Xhenet. Këtë ai mund t’ia kërkojë Allahut të Lartësuar me dy mënyra: ose duke iu drejtuar Atij me një kërkesë konkrete, pra, duke thënë: “O Zot, të lutem më fut në Xhenet!”, ose duke ia kërkuar këtë gjë tërthorazi, duke kryer ato vepra dhe adhurime për të cilat Allahu i Lartësuar ka premtuar si shpërblim futjen në Xhenet. Kjo mënyrë e fundit është “lutje adhurimi”, ndërsa lloji tjetër është:
2. Lutje kërkese. Kjo do të thotë t'i kërkosh Allahut të Lartësuar diçka konkrete, si për shembull: “O Zot, më jep rizk hallall, ma shto pasurinë time, m'i ruaj të mirat që më ke dhënë” etj. Këto ishin dy mënyrat me të cilat ne mund t'i lutemi Allahut të Lartësuar.
[2] Fjala aĥŝâhâ do të thotë: Ai që i mëson ato, punon sipas tyre dhe e adhuron Allahun sipas asaj që presupozojnë dhe diktojnë këto emra prej punëve të mira dhe adhurimeve. Kështu p.sh: kur ti e di që Allahu është Es-semiu Gjithëdëgjuesi, atëherë ti nuk gënjen, nuk shpif, nuk bën gibet, nuk dëshmon rrejshëm dhe as trillon mashtrime. Kur ti e di që Allahu është El baŝiru Gjithëshikuesi, atëherë ti e ruan shikimin tënd nga haramet. Ja ky është të punuarit sipas asaj që të diktojnë emrat dhe të adhuruarit e Allahut sipas asaj që të diktojnë këto emra prej adhurimeve. Dikush mund të keqkuptojë fjalën e Profetit: “Allahu ka 99 emra”, duke menduar se Ai nuk ka mëshumë se 99 emra. E pra Allahu i madhëruar ka më shumë se 99 emra. Argument për këtë është hadithi i saktë që bën fjalë për duanë e largimit të trishtimit dhe për të cilin Profeti a.s. ka thënë: “Çdo kush që e dëgjon atë duhet ta mësojë!”. Në këtë dua thuhet: “All-llâhum-me in-nî abduk ibnu abdike ibnu emetike, nâŝijetî bi jedik, mađin fij-je ĥukmuk, adlun fij-je kađâuk, es’eluke bi kul-lismin hue lek, sem-mejte bihî nefsek, eu enzeltehû fî kitâbik, eu al-lemtehû li eĥadin min ħalķik, euiste’therte bihî fî ilmil gajbi indek, en texh’alel Kur’âne rabîa kalbî ue nûra ŝadrî ue xhelâe ĥuznî ue dhehâbe hem-mî ue gam-mî. O Allah, unë jam robi Yt, biri i robit Tënd, biri i robëreshës Tënde! Qenia ime është në dorën Tënde! Vendimi Yt mbi mua sigurisht që ndodh! Të drejta janë të gjitha caktimet e Tua për mua! Po të drejtohem me të gjithë emrat e Tu, me të cilët e ke emërtuar Veten, apo të cilët i ke shpallur në Librin Tënd, apo të cilët ia ke mësuar ndonjë prej krijesave të Tua, apo të cilët i ke ruajtur në dijen Tënde të fshehtë: që ta bësh Kuranin pranverë të zemrës sime, dritë të gjoksit tim, largues të trishtimit tim dhe heqës të ankthit tim! Në këtë hadith Profeti a.s. tha: euiste’therte bihî fî ilmil gajbi indek. Pra: o Zot të lutem me ato emra që i ke veçuar dhe ruajtur në dijen tënde të fshehtë. Kështu, Allahu i madhëruar ka edhe emra që nuk i di askush prej krijesave të Tij, madje as melekët dhe as profetët e Tij. Përmendja e 99 emrave nuk është sjellë në hadith për të treguar përkufizimin e numrit të tyre, por është sjellë për të treguar diçka tjetër. Është sjellë për të treguar se Allahu mes shumë emrave të Tij, ka 99 emra, të cilat ai që aĥŝâhâ ka për të hyrë në xhennet. Duhet kuptuar mirë se emrat e Allahut të madhëruar janë teuķifijeh, që do të thotë: të përcaktuara vecse me argument burimor (ajet ose hadith). Me fjalë të tjera, ne nuk lejohet ta emrëtojmë Allahun e lartësuar veçse me emrat me të cilat Ai e ka emërtuar veten e Vet, ose me të cilat e ka emërtuar Profeti i Tij. [sh.p]