مَا كَانَ لِلّٰهِ اَنْ يَّتَّخِذَ مِنْ وَّلَدٍ سُبْحٰنَهٗ ۗاِذَا قَضٰٓى اَمْرًا فَاِنَّمَا يَقُوْلُ لَهٗ كُنْ فَيَكُوْنُ ۗ ( مريم: ٣٥ )
Not (it) is
مَا كَانَ
தகுந்ததல்ல
for Allah
لِلَّهِ
அல்லாஹ்விற்கு
that He should take
أَن يَتَّخِذَ
அவன் எடுத்துக் கொள்வது
any son any son
مِن وَلَدٍۖ
குழந்தையை
Glory be to Him!
سُبْحَٰنَهُۥٓۚ
அவன் மகா பரிசுத்தமானவன்
When He decrees
إِذَا قَضَىٰٓ
அவன் முடிவு செய்தால்
a matter
أَمْرًا
ஒரு காரியத்தை
then only He says
فَإِنَّمَا يَقُولُ
அவன் கூறுவதெல்லாம்
to it
لَهُۥ
அதற்கு
"Be"
كُن
ஆகு
and it is
فَيَكُونُ
அது ஆகிவிடும்
Maa kaana lillaahi ai yattakhiza minw waladin Subhaanah; izaa qadaaa amran fa innamaa yaqoolu lahoo kun fa yakoon (Maryam 19:35)
Abdul Hameed Baqavi:
ஆகவே, (அவர் இறைவனுமல்ல; இறைவனுடைய பிள்ளையுமல்ல. ஏனென்றால்) தனக்குச் சந்ததி எடுத்துக் கொள்வது அல்லாஹ்வுக்கு (ஒரு சிறிதும் தகுதியல்ல. அவன் மிகப் பரிசுத்தமானவன். யாதொன்றை படைக்கக் கருதினால் அதனை "ஆகுக!" என அவன் கூறுவதுதான் (தாமதம்). உடனே அது ஆகிவிடும்.
English Sahih:
It is not [befitting] for Allah to take a son; exalted is He! When He decrees an affair, He only says to it, "Be," and it is. ([19] Maryam : 35)