اَفَاَمِنَ اَهْلُ الْقُرٰٓى اَنْ يَّأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَّهُمْ نَاۤىِٕمُوْنَۗ ( الأعراف: ٩٧ )
Then did feel secure
أَفَأَمِنَ
?/அச்சமற்றார்(கள்)
(the) people (of) the cities
أَهْلُ ٱلْقُرَىٰٓ
ஊர்வாசிகள்
that comes to them
أَن يَأْتِيَهُم
வருவதை/அவர்களுக்கு
Our punishment
بَأْسُنَا
நம் வேதனை
(at) night
بَيَٰتًا
இரவில்
while they (were) asleep?
وَهُمْ نَآئِمُونَ
அவர்கள் தூங்கியவர்களாக இருக்கும்போது
Afa amina ahlul quraaa ai yaatiyahum baasunaa bayaatanw wa hum naaa'imoon (al-ʾAʿrāf 7:97)
Abdul Hameed Baqavi:
(நபியே!) இவ்வூரார் (தங்கள் வீடுகளில்) இரவில் நித்திரை செய்து கொண்டிருக்கும் பொழுதே நம்முடைய வேதனை அவர்களை வந்தடையாது என்று அவர்கள் அச்சமற்றிருக் கின்றனரா?
English Sahih:
Then, did the people of the cities feel secure from Our punishment coming to them at night while they were asleep? ([7] Al-A'raf : 97)