يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا كَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا
لَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَلاَ تَيَمَّمُواْ الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بِآخِذِيهِ إِلاَّ
أَن تُغْمِضُواْ فِيهِ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ ، اي کساني که ايمان آورده ايد!
از چيزهاي پاکيزه اي که بدست آورده ايد، و از آنچه ما از زمين برايتان رويانده ايم انفاق کنيد، و به
سراغ چيزهاي ناپاک نرويد، تا از آن ببخشيد، در حالي که شما آن چيز ناپاک را نمي گيريد، مگر آنکه از
بدي آن چشم بپوشيد، و بدانيد که خداوند بي نياز و ستوده است.
الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَاء وَاللّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً
مِّنْهُ وَفَضْلاً وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ، شيطان شما را وعده فقر و تهيدستي مي دهد، و شما را به
زشتي فرمان مي دهد، و خداوند به شما نويد آمرزش و بخشش مي دهد و خداوند گشايشگر داناست.
(267 - 268) خداوند متعال بندگانش را برای انفاق کردن، و بخشیدن از
داراییهایی که از طریق تجارت به دست میآورند، و بخشیدن از آنچه خداوند برای آنها از زمین
میرویاند، تشویق مینماید، و این شامل زکات طلا و نقره و همۀ کالاهایی است که خرید و فروش میشوند،
و از زمین میرویند، از قبیل: حبوبات و میوهها، و صدقات فرض و نفل را نیز
در بر میگیرد. و خداوند متعال دستور داده است که بندگانش برای انفاق کردن، به سراغ داراییهای
پاکیزۀ خود بروند، و داراییهای نامرغوب را در راه خدا، انفاق نکنند؛ زیرا اگر آنان حقی را از
دیگران طلبکار باشند و در مقابلش جنس نامرغوبی را به آنها بدهند، آن را نپسندیده و نمیپذیرند،
مگر اینکه چشم پوشی کنند. پس واجب است آنچه میانه است، برای خدا داده شود، و کمال در این است که
عالیترین و بهترین چیز، در راه خدا پرداخت گردد. و پرداخت چیزهای نامرغوب، ممنوع است، و اگر کسی آن
را بپردازد، جای زکات واجب را پر نمیکند، و اگر صدقۀ نفلی باشد، پاداش کامل به او نمیرسد. (﴿وَٱعۡلَمُوٓاۡ أَنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ﴾) و بدانید که خداوند بینیاز
و ستوده است، از همۀ آفریدهها و از نفقۀ انفاق کنندگان و از طاعت و عبادتِ عبادتکنندگان بینیاز
است، و خداوند فقط به خاطر فوایدی که این اعمال برای آنها در بردارد، نیز به منظور برخورداری آنان
از فضل و کرم الهی، آنان را بدان امر نموده است. و او بینیاز است، و بخششهایش گسترده است و احکامی
را برای بندگانش مشروع نموده که آنها را به دارالسلام و بهشت میرساند. پس باید چنین پروردگاری را
ستود و در برابر جبروت و عظمتش، سر تعظیم فرود آورد. کارهایش از دایرۀ فضل و عدل و حکمت بیرون
نیستند، و دارای صفات ستوده و پسندیده است، و بندگان، حقیقت و کیفیت آن را درک نمیکنند. خداوند
بندگانش را به انفاق که برایشان سودمند است، تشویق نمود، و آنها را از بخل که به حالشان مضر است،
نهی کرد. سپس بیان نمود که آنها میان دو دعوتگر قرار دارند؛ دعوتگری که خداوند رحمان است و آنها را
به خیر و خوبی فرا میخواند، و به آنها نوید خیر و بخشش و پاداشِ دنیا و آخرت و پر کردن جای اموال
انفاق شده را میدهد، و دعوتگری که شیطان است و آنها را به بخل ورزیدن و انفاق نکردن تشویق
مینماید، و آنها را میترساند که اگر در راه خدا انفاق کنند، تهیدست میشوند. پس هرکس دعوت خداوند
رحمان را اجابت نماید، و از آنچه خدا به او روزی داده است، انفاق کند، مژده باد که گناهانش آمرزیده
شده، و به تمام خواستههایش میرسد. و هرکس که دعوت شیطان را اجابت کند، بداند که شیطان گروه خود را
فرا میخواند تا از اهل جهنم باشند. پس بنده از این دو چیز، یکی را که برایش شایستهتر است، انتخاب
کند. و آیه را اینگونه به پایان میرساند: (﴿وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ﴾) خداوند
گشایشگر داناست؛ یعنی صفات رفیع و بخشش فراوانی دارد، و میداند چه کسی سزاوار آن است که پاداش
مضاعف را دریافت دارد. و به احوال انسانهای شایسته، آگاه است، و آنها را بر انجام کارهای خیر و ترک
منکرات توفیق میدهد.