Skip to main content

اِذْ هَمَّتْ طَّۤاىِٕفَتٰنِ مِنْكُمْ اَنْ تَفْشَلَاۙ وَاللّٰهُ وَلِيُّهُمَا ۗ وَعَلَى اللّٰهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُوْنَ  ( آل عمران: ١٢٢ )

idh
إِذْ
When
هنگامي كه
hammat
هَمَّت
inclined
قصد كرد
ṭāifatāni
طَّآئِفَتَانِ
two parties
دو گروه
minkum
مِنكُمْ
among you
از شما
an
أَن
that
كه
tafshalā
تَفْشَلَا
they lost heart
سستي كنند
wal-lahu
وَٱللَّهُ
but Allah
در حالي كه خداوند
waliyyuhumā
وَلِيُّهُمَاۗ
(was) their protector
سرپرست (و ياور) آن دو
waʿalā
وَعَلَى
And on
و بر
l-lahi
ٱللَّهِ
Allah
خداوند
falyatawakkali
فَلْيَتَوَكَّلِ
let put (their) trust
پس بايد توكل كنند
l-mu'minūna
ٱلْمُؤْمِنُونَ
the believers
ايمان آورندگان

Iz hammat taaa'ifataani minkum an tafshalaa wallaahu waliyyuhumaa; wa 'alal laahi falyatawakkalil mu'minoon

حسین تاجی گله داری:

و (نیز به یاد آور) هنگامی‌که دو گروه از شما (= بنوسلمه و بنوحارثه) خواستند که سستی ورزند، و الله یاور (و نگهدار) آن‌ها بود، و مؤمنان باید تنها بر الله توکل کنند.

English Sahih:

When two parties among you were about to lose courage, but Allah was their ally; and upon Allah the believers should rely. (Ali 'Imran [3] : 122)

1 Mokhtasar Farsi (Persian)

- ای پیامبر- به یادآور آنچه را که برای دو گروه از مؤمنان بنی‌سَلِمَه و بنی‌حارثه رخ داد، آن‌گاه که سست شدند، و تصمیم گرفتند هنگام بازگشت منافقان، بازگردند، و الله اینها را با پایدارساختن بر پیکار و بازگرداندن از آنچه بر انجامش تصمیم گرفته بودند، یاری رساند و مؤمنان باید در تمام احوال‌شان فقط بر الله تکیه کنند.