فَقَالُوْا رَبَّنَا بٰعِدْ بَيْنَ اَسْفَارِنَا وَظَلَمُوْٓا اَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْنٰهُمْ اَحَادِيْثَ وَمَزَّقْنٰهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍۗ اِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَاٰيٰتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُوْرٍ ( سبإ: ١٩ )
Faqaaloo Rabbanaa baa'id baina asfaarinaa wa zalamooo anfusahum faja'alnaahum ahaadeesa wa mazzaq naahum kulla mumazzaq; inna fee zaalika la Aayaatil likulli sabbaarin shakoor
حسین تاجی گله داری:
پس گفتند: «پروردگارا! میان سفرهای ما دوری بیفکن» و بر خویشتن ستم کردند، پس ما آنها را داستانهایی (برای عبرت دیگران) قرار دادیم، و آنان را سخت پراکنده (و متلاشی) ساختیم، بیگمان در این (ماجرا) برای هر صبر کنندۀ سپاسگزاری نشانههایی است.
English Sahih:
But [insolently] they said, "Our Lord, lengthen the distance between our journeys," and wronged themselves, so We made them narrations and dispersed them in total dispersion. Indeed in that are signs for everyone patient and grateful. (Saba [34] : 19)
1 Mokhtasar Farsi (Persian)
اما از این نعمت الله که مسافتها را برایشان نزدیک کرده بود ناسپاسی کردند، و گفتند: پروردگارا با برداشتن این شهرها، میان سفرهایمان فاصله بینداز تا رنج سفر را بچشیم، و امتیاز شترهای سواری دهندهمان آشکار گردد، و با ناسپاسی نعمت الله و رویگردانی از شکر او تعالی و حسادت ورزیدن به فقرایشان بر خود ستم کردند. پس آنها را موضوع سخنان قصهها گردانیدیم که آیندگان در مورد آنها با یکدیگر سخن میگفتند، و آنها را سخت در شهرها تار و مار کردیم، بهگونهای که نمیتوانستند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، بهراستیکه در این امر- یعنی نعمتبخشی بر اهالی سبأ و سپس گرفتن انتقام از آنها بهسبب کفر و ناسپاسیشان- پندی است برای هرکس که بر طاعت الله و از نافرمانی او و در برابر مصیبت شکیبایی میکند، و شکر نعمتهایی را که الله بر او ارزانی داشته است به جای میآورد.