37. صافات آیه 163

مگر کسی که [به تقدیرِ الهی،] اهل دوزخ باشد.

فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ؛ شما و بتاني که مي پرستيد ،
مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ؛ نتوانستيد مفتون بتان کنيد ،
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ؛ مگر آن کس را که راهي جهنم باشد.
(161 - 163) شما ای مشرکان! و چیزهایی که شریک خدا کرده‌اید و به همراه خدا پرستش می‌کنید! نمی‌توانید کسی را دچار فتنه سازید و گمراه کنید، مگر کسی را که خداوند مقدّر نموده که او از اهل جهنّم باشد، و تقدیر و قضای الهی در مورد او نافذ گشته است. منظور از این بیان، ناتوانی آنها و معبودانشان است، و اینکه آنها نمی‌توانند کسی را گمراه سازند. نیز منظور بیان قدرت و توانایی خداوند متعال است؛ یعنی به گمراه کردن بندگان مخلص خدا و گروه رستگار الهی چشم طمع ندوزید، و امیدوار نباشید [چراکه این کار از شما بر نمی‌آید].

مگر آن كس را كه راهى جهنم باشد

مگر كسى را كه به آتش وارد شدنى است

مگر کسی را که درآینده به دوزخ است‌

مگر کسانی را که [به اختیار خود به خاطر پذیرفتن وسوسه و اغواگری شما] به دوزخ درآیند،

جز آن کس را که اهل دوزخ است

مگر آن را که او است چشنده دوزخ‌

مگر كسى را كه به دوزخ رفتنى است

مگر کسی که آتش‌افروز (دوزخ) پرسوز است

مگر کسى را که خودش [با اراده و اختیار] به دنبال دوزخ باشد

مگر کسی را که مایل باشد به آتش دوزخ بسوزد

مگر آنها که در آتش دوزخ وارد می‌شوند

مگر كسى را كه به آتش دوزخ در آيد- دوزخى باشد