إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ؛ هر آينه درخت زقوم ،
طَعَامُ الْأَثِيمِ طعام گناهکاران است
كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ همانند مس گداخته در شکمها مي جوشد
كَغَلْيِ الْحَمِيمِ همانند جوشيدن آب جوشان
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاء الْجَحِيمِ بگيريدش و به سختي به ميان جهنمش بکشيد :
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ و بر سرش آب جوشان بريزيد تا شکنجه شود
ذُقْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ بچش ، که تو پيروزمند و، بزرگواري
إِنَّ هَذَا مَا كُنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ اين همان چيزي است که در آن شک مي کرديد
(43 - 50) وقتی خداوند متعال از روز قیامت سخن گفت و فرمود در آن روز میان بندگانش داوری خواهد کرد، بیان داشت که بندگانش در آن روز به دو گروه تقسیم خواهند شد؛ گروهی در بهشت خواهند بود، و گروهی در جهنّم خواهند ماند؛ و آنها کسانی هستند که با انجام کفر و گناهان، مرتکب جرم و گناه شدهاند، و خوراک آنها (﴿شَجَرَتَ ٱلزَّقُّومِ﴾) درخت زقّوم است که بدترین و زشتترین درختان است، و طعم و مزۀ آن (﴿كَٱلۡمُهۡلِ﴾) طَعَامُ ٱلۡأَثِيمِ (﴿كَٱلۡمُهۡلِ﴾) همانند ریم و چرک بدبو و بسیار داغ است. (﴿يَغۡلِي فِي ٱلۡبُطُونِ كَغَلۡيِ ٱلۡحَمِيمِ﴾) و در شکمها مانند آب جوشان میجوشد. كَغَلۡيِ ٱلۡحَمِيمِ خُذُوهُ فَٱعۡتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ ثُمَّ صُبُّواْ فَوۡقَ رَأۡسِهِۦ مِنۡ عَذَابِ ٱلۡحَمِيمِ و به فردی که عذاب داده میشود گفته میشود: (﴿ذُقۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡكَرِيمُ﴾) بچش مزّۀ این عذاب دردناک و کیفر وخیم را؛ زیرا تو به گمان خود قدرتمند بودی و از عذاب خدا جلوگیری میکردی، و تو به گمان خود پیش خداوند ارزشمند بودی و [ادّعا کردی که] عذابی به تو نمیرسد. پس امروز برایت روشن شد که ذلیل و خوار هستی. (﴿إِنَّ هَٰذَا مَا كُنتُم بِهِۦ تَمۡتَرُونَ﴾) این عذاب بزرگ، همان چیزی است که دربارۀ آن شک میکردید، امّا اکنون برایتان حق و یقین گشته است.