وَدَخَلَ جَنَّتَهٗ وَهُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهٖۚ قَالَ مَآ اَظُنُّ اَنْ تَبِيْدَ هٰذِهٖٓ اَبَدًاۙ ( الكهف: ٣٥ )
wadakhala
وَدَخَلَ
And he entered
അവന് പ്രവേശിച്ചു
jannatahu
جَنَّتَهُۥ
his garden
അവന്റെ തോട്ടത്തില്
wahuwa
وَهُوَ
while he
അവന്
ẓālimun
ظَالِمٌ
(was) unjust
അക്രമം ചെയ്യുന്നവനാണ്
linafsihi
لِّنَفْسِهِۦ
to himself
അവന്റെ ആത്മാവിനോട്, തന്നോടു തന്നെ (സ്വയംതന്നെ)
qāla
قَالَ
He said
അവന് പറഞ്ഞു
mā aẓunnu
مَآ أَظُنُّ
"Not I think
ഞാന് വിചാരിക്കുന്നില്ല
an tabīda
أَن تَبِيدَ
that will perish
നശിച്ചു പോകുമെന്ന്
hādhihi
هَٰذِهِۦٓ
this
ഇതു, ഇവ
abadan
أَبَدًا
ever
ഒരിക്കലും, ഒരു കാലത്തും
Wa dakhala jannatahoo wa huwa zaalimul linafsihee qaala maaa azunnu an tabeeda haaziheee abadaa (al-Kahf 18:35)
English Sahih:
And he entered his garden while he was unjust to himself. He said, "I do not think that this will perish – ever. (Al-Kahf [18] : 35)
Karakunnu/Elayavoor (കാരകുന്ന് & എളയാവൂര്):
അങ്ങനെ ആത്മദ്രോഹിയായി അയാള് തന്റെ തോട്ടത്തില് പ്രവേശിച്ചു. അയാള് പറഞ്ഞു: ''ഇതൊന്നും ഒരിക്കലും നശിച്ചുപോകുമെന്ന് ഞാന് കരുതുന്നില്ല. (അല്കഹ്ഫ് [18] : 35)