فَلَمَّا رَاٰىٓ اَيْدِيَهُمْ لَا تَصِلُ اِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَاَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيْفَةً ۗقَالُوْا لَا تَخَفْ اِنَّآ اُرْسِلْنَآ اِلٰى قَوْمِ لُوْطٍۗ ( هود: ٧٠ )
falammā
فَلَمَّا
But when
E kur
raā
رَءَآ
he saw
pa
aydiyahum
أَيْدِيَهُمْ
their hands
duart e tyre
lā
لَا
not
nuk
taṣilu
تَصِلُ
reaching
arrinin
ilayhi
إِلَيْهِ
to it
tek ai
nakirahum
نَكِرَهُمْ
he felt unfamiliar of them
ndjeu mosbesim tek ta
wa-awjasa
وَأَوْجَسَ
and felt apprehension
dhe ndjeu
min'hum
مِنْهُمْ
from them
prej tyre
khīfatan
خِيفَةًۚ
[a fear]
frikë.
qālū
قَالُوا۟
They said
Ata thanë
lā
لَا
"(Do) not
"Mos
takhaf
تَخَفْ
fear
u frikëso
innā
إِنَّآ
Indeed we
vërtet ne
ur'sil'nā
أُرْسِلْنَآ
[we] have been sent
jemi dërguar
ilā
إِلَىٰ
to
tek
qawmi
قَوْمِ
(the) people
populli
lūṭin
لُوطٍ
(of) Lut"
i Lutit".
Falammaa ra aaa aidiyahum laa tasilu ilaihi nakirahum wa awjasa minhum kheefah; qaaloo la takhaf innaaa ursilnaaa ilaa qawmi Loot (Hūd 11:70)
English Sahih:
But when he saw their hands not reaching for it, he distrusted them and felt from them apprehension. They said, "Fear not. We have been sent to the people of Lot." (Hud [11] : 70)
Sherif Ahmeti:
Kur pa se duart e tyre nuk shtrihen kah ai (viç), iu dukën të pazakonshme dhe ndjeu prej tyre njëfarë frike. Ata i thanë: “Mos u frikëso, ne jemi të dërguar të populli i Lutit” (Hud [11] : 70)