وَاِذَآ اَنْعَمْنَا عَلَى الْاِنْسَانِ اَعْرَضَ وَنَاٰ بِجَانِبِهٖۚ وَاِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَـُٔوْسًا ( الإسراء: ٨٣ )
wa-idhā
وَإِذَآ
And when
Dhe kur
anʿamnā
أَنْعَمْنَا
We bestow favor
Ne dhurojmë begati
ʿalā
عَلَى
on
për
l-insāni
ٱلْإِنسَٰنِ
man
njeriun
aʿraḍa
أَعْرَضَ
he turns away
ai e kthen shpinën
wanaā
وَنَـَٔا
and becomes remote
dhe largohet
bijānibihi
بِجَانِبِهِۦۖ
on his side
në anën e tij.
wa-idhā
وَإِذَا
And when
E kur
massahu
مَسَّهُ
touches him
e prek atë
l-sharu
ٱلشَّرُّ
the evil
e keqja
kāna
كَانَ
he is
ai është
yaūsan
يَـُٔوسًا
(in) despair
shumë i zhgënjyer.
Wa izaaa an'amnaa 'alal insaani a'rada wa na-aa bijaani bihee wa izaa massahush sharru kaana ya'oosaa (al-ʾIsrāʾ 17:83)
English Sahih:
And when We bestow favor upon man [i.e., the disbeliever], he turns away and distances himself; and when evil touches him, he is ever despairing. (Al-Isra [17] : 83)
Sherif Ahmeti:
E kur e begatojmë (me të mira) njerin, ai prapësohet dhe largohet i mashtruar, e kur e godet e keqja, ai humb shpresën (Al-Isra [17] : 83)