وَدَخَلَ جَنَّتَهٗ وَهُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهٖۚ قَالَ مَآ اَظُنُّ اَنْ تَبِيْدَ هٰذِهٖٓ اَبَدًاۙ ( الكهف: ٣٥ )
wadakhala
وَدَخَلَ
And he entered
Dhe ai hyri
jannatahu
جَنَّتَهُۥ
his garden
(në) kopshtin e vet
wahuwa
وَهُوَ
while he
dhe ai
ẓālimun
ظَالِمٌ
(was) unjust
(u bë) i padrejt
linafsihi
لِّنَفْسِهِۦ
to himself
ndaj vetës së vet
qāla
قَالَ
He said
tha
mā
مَآ
"Not
"Nuk
aẓunnu
أَظُنُّ
I think
mendoj
an
أَن
that
se
tabīda
تَبِيدَ
will perish
do të humbë
hādhihi
هَٰذِهِۦٓ
this
kjo
abadan
أَبَدًا
ever
ndonjëherë"
Wa dakhala jannatahoo wa huwa zaalimul linafsihee qaala maaa azunnu an tabeeda haaziheee abadaa (al-Kahf 18:35)
English Sahih:
And he entered his garden while he was unjust to himself. He said, "I do not think that this will perish – ever. (Al-Kahf [18] : 35)
Sherif Ahmeti:
Dhe ai hyri në kopshtin e vet (e me besimtarin për dore), po duke qenë dëmtues i vetës (duke mos besuar dhe duke u krenuar) tha: “Unë nuk mendoj se zhduket kjo kurrë!” (Al-Kahf [18] : 35)