Ndërsa ata që kërkojnë më tepër - ata janë të shfrenuarit. -
Çdokush që kërkon të kënaqet me rrugë tjetër, - veç marrëdhënieve dhe kënaqësisë me gruan ose me robëreshat, - Allahu i Madhëruar e quan ‘el âdûn’, pra, njeri që e ka kaluar kufirin e caktuar nga Zoti. Të tillët si ai i kanë shkelur kufijtë e Zotit. Nga kuadri i përgjithshëm i këtij ajeti kuptojmë se martesa e ashtuquajtur ‘el mut’atu’ (me kontratë e kohë të përcaktuar) është haram. Kjo është një martesë e përkohshme me kontratë, ku përcaktohet edhe kohëzgjatja e saj. Për shembull, palët bien dakord që të martohen për dy ditë dhe pastaj të ndahen. Kjo është një martesë dhe marrëdhënie e parregullt dhe e ndaluar, sepse, në këtë rast, gruaja nuk është bashkëshorte e plotë dhe e vërtetë dhe as robinjë dhe, si e tillë, janë haram marrëdhëniet me të. Po ashtu, është e ndaluar edhe martesa e ashtuquajtur “Nikahul muhal-lil".[1] Vëreni me kujdes! Allahu i Madhëruar thotë: “...ose me robëreshat që kanë në zotërim...”. Pra, që të lejohen marrëdhëniet me një skllave, ajo duhet të jetë pronë tërësisht e një burri dhe jo e ndarë mes atij dhe burrave të tjerë. Nëse një skllave është në pronësinë e dy zotërinjve, nuk lejohet që të kryhen marrëdhënie me të. Pra ashtu sikur nuk lejohet që një grua e lirë të ndahet mes dy burrave, ashtu edhe një robëreshë nuk lejohet të ndahet mes dy padronëve. Ajo duhet të jetë tërësisht nën pronën e njërit.[2] Cilësia e tyre e gjashtë është:
[1]
Burrit i lejohet ta divorcojë dhe ta
kthejë gruan e tij dy here. Por për herën e
tretë, Allahu i lartësuar thotë: "E nëse ai
(burri) e ndan atë (për herë të tretë), pas
kësaj atij nuk i lejohet më ta rimarrë,
derisa ajo të martohet me një burrë
tjetër.” – Pra, pas ndarjes së tretë, burrit
nuk i lejohet më që ta kthejë gruan e tij,
derisa të plotësojë disa kushte, si më
poshtë: Së pari, ajo duhet të martohet
me një burrë tjetër. Fjala “nikâĥ”
(martesë), në Sheriat, nënkupton
martesën e plotë, me të gjitha kushtet e
saj, përfshirë edhe marrëdhëniet intime
mes bashkëshortëve. Ky është një gjykim
të cilin nuk e kundërshton askush. Pra,
është kusht që gruaja të lidhet në
martesë me një burrë tjetër, me një akt
të rregullt procedurial, pas të cilit duhet
të kryhen marrëdhënie intime mes
bashkëshortëve. Së dyti, martesa e gruas
me një burrë tjetër duhet të jetë me
dëshirë dhe jo me qëllimin që ajo të
mund të kthehet te burri i parë. Nëse
martesa e dytë kryhet formalisht, sa për
të bërë të mundur rikthimin te burri i
parë, atëherë ajo është e pavlefshme dhe
e paligjshme si martesë. Pikërisht kjo lloj
martese quhet "Nikahul muhal-lil". Por
nëse kjo martesë bëhet me dëshirë dhe
mes çiftit kryhen marrëdhënie seksuale
dhe pastaj divorcohen, vetëm atëherë i
lejohet gruas që të rikthehet tek burri i
parë, nëse e ndan burri i dytë. [Shih
tefsirin e sures Bekare, ajeti 230].
[2] Këtu bëhet fjalë për rregullim dhe
disiplinim të trajtimit skllaveve dhe
robinjave në kohën kur ato ekzistonin.
Sigurisht që Islami nxiti dhe gjithmonë ka
inkurajuar për lirimin e robërve dhe
skllevërve dhe rregullimin e jetës së tyre.
Por në kohën kur pas luftrave mbeteshin
shumë robëresha, ato duheshin
sistemuar e shpërndarë, në mënyrë që të
ruhej shoqëria nga shthurja dhe
imoraliteti. Kjo bëhej e mundur duke
plotësuar nevojat e këtyre grave
robëresha, ose duke i martuar ato, ose
duke e kufizuar plotësimin e nevojave të
tyre me zotërinjtë e tyre, deri në lirimin e
plotë nga robëria. (sh. p)