Ar-Rum Ayah 38

Jepja të drejtën e tij të afërmit, edhe të varfrit, edhe udhëtarit! Kjo është më e mirë për ata që e duan kënaqësinë e Allahut. Pikërisht ata do të jenë të fituarit.

Prandaj, jepi të afërmit atë që i takon, edhe të varfërit, edhe udhëtarit! - Jepi nga pasuria jote të afëmve të tu, në varësi të afërsisë dhe të nevojës së tyre. Jepu atyre hakun ashtu siç ka nxitur sheriati i Zotit, përmes shpenzimeve të detyrueshme, zekatit, sadakave, dhuratave, bamirësisë, selamit e nderimit, gjithashtu, duke toleruar gabimet e tyre, me mirësjellje e durim ndaj vrazhdësisë së tyre. Kështu iu jepet haku të afërmve. Po kështu jepi edhe miskin-it, që e ka rënduar varfëria e skamja, atë që ka nevojë për të plotësuar nevojat dhe për të përmbushur domosdoshmëritë e jetës së tij, me ushqime, pije, veshmbathje e strehim. Ibnu sebil quhet ai udhëtar që ka mbetur larg vendit të tij dhe supozohet që të jetë në nevojë të madhe, sepse ai nuk ka pasuri dhe as nuk mund të punojë e të fitojë gjatë udhëtimit të tij; ndryshe nga ai që është në vendin e vet, i cili, edhe nëse nuk ka ndonjë pasuri të madhe, në të shumtën e rasteve mund të ketë ndonjë zanat dhe aftësi, që të punojë në vendin e vet dhe të përmbushë nevojat. Kjo është arsyeja që i Lartësuari i ka bërë të varfërin dhe udhëtarin e mbetur në mes të rrugës prej kategorive që përfitojnë nga zekati.


Kjo është shumë më e mirë për ata që synojnë kënaqësinë e Allahut. -
Dhënia prej pasurisë për të afërmit, të varfërit dhe udhëtarit është: "...shumë më e mirë për ata që synojnë kënaqësinë e Allahut”, domethënë, për ata që me këtë punë synojnë kënaqësinë e Allahut. Kjo është një mirësi shumë e madhe dhe sjell shpërblime të pamata. Ajo është nga veprat më të mira dhe të shpërblyeshme tek Zoti, që u sjell dobi edhe të tjerëve, përveç atyre që punojnë. Megjithatë, nëse ajo nuk bëhet me sinqeritet për kënaqësinë e Allahut, atëherë kjo nuk i sjell mirësi dhënësit, edhe pse mund të përfitojë marrësi. Allahu i Madhëruar thotë: "Në shumë biseda të tyre të fshehta nuk ka asnjë të mirë, përveç atyre që këshillojnë për sadaka, për ndonjë të mirë ose për pajtim mes njerëzve. E kush i bën këto duke pasur për qëllim vetëm kënaqësinë e Allahut,
Ne do t’i japim shpërblim të madh." [Nisa 114]. Nga ajeti kuptohet se këto vepra të përmendura kanë mirësi, sepse përfitojnë edhe të tjerët, por ai që i bën ato duke synuar të kënaqë Allahun, ai do të marrë shpërblime edhe më të mëdha nga Allahu.


Ata janë të shpëtuarit. - Ata që i bëjnë këto punë të mira me qëllimin e pastër për të kënaqur Allahun, pikërisht ata janë: “muflihun”., që fitojnë shpërblimin e Allahut dhe shpëtojnë nga ndëshkimi i Tij.