Në këtë ajet, Allahu i Madhëruar na tregon se sa të pafuqishëm dhe të mangët janë idhujt dhe sa e kotë dhe e padrejtë është idhujtaria, nga të gjitha aspektet.
Thuaj: “A i keni parë (këta) zotat tuaj që ju i adhuroni veç Allahut? Më tregoni çfarë është ajo që kanë krijuar ata në Tokë? Apo mos kanë ndonjë pjesë në qiej? -
Thuaju atyre, o i Dërguar: "A i shikoni zotat tuaj, që ju i adhuroni veç Allahut? Më thoni, a e meritojnë ata që t'u lutesh dhe t'ua dedikosh adhurimet? Më tregoni çfarë kanë krijuar ata idhuj? A kanë krijuar dete, male, kafshë apo ndonjë send tjetër?” Ata sigurisht që do të pohojnë se i vetmi Krijues i të gjitha këtyre është Allahu i Lartësuar. Pastaj pyeti: “Mos, vallë, jeni pjesëmarrës në ndonjë prej krijesave qiellore? Vallë, ju i keni krijuar qiejt dhe merrni pjesë në administrimin e çështjeve të tyre?!” Sigurisht që do të thonë se ata nuk kanë asnjë pjesë apo ndikim në to. Atëherë, - thuaju - nëse ata as nuk kanë krijuar gjë dhe as kanë marrë pjesë në krijimin e ndonjë grimce në këtë gjithësi, përse i adhuroni së bashku me Allahun? Ata janë të pafuqishëm dhe të dobët. Ky është një argument logjik, që tregon kotësinë e idhujtarisë dhe dëmin e madh të saj. Pastaj i Lartësuari sjell edhe një argument tekstual për kotësinë e idhujtarisë. Ai na tregon se ata nuk kanë asnjë argument nga Shpallja e Zotit, që të mbrojnë idhujtarinë e tyre. Ai thotë:
Mos vallë u kemi dhënë atyre ndonjë Libër dhe ata mbështeten në të?” -
Le të sjellin ndonjë libër qiellor, që i urdhëron për të bërë këtë vepër të ulët, që t’u përkushtohen putave dhe idhujve. Le të sjellin këtë argument nga Zoti, që i bën ata jenë të qartë dhe të qetë në idhujtarinë e tyre! Por çështja nuk qëndron aspak kështu. Para Muhamedit, tek ata nuk kishte shkuar asnjë profet dhe para Kur'anit nuk patën asnjë libër qiellor ku të mbështeteshin. Por edhe nëse pretendojnë se u ka ardhur libër a profet, që i ka urdhëruar për shirk, ne u themi se kjo është një gënjeshtër e sigurt dhe trillim nga shejtani i mallkuar, sepse Allahu thotë: "Ne nuk dërguam asnjë të dërguar para teje e të mos i kemi shpallur atij se: Nuk ka zot tjetër (që meriton adhurimin) përveç Meje, prandaj vetëm Mua më adhuroni!” [Enbija 25]. Kështu, të gjitha shpalljet e Zotit dhe të gjithë profetët e Tij janë unanimë në urdhrin për njësimin e Zotit dhe sinqeritetin e adhurimit veçse për Të. Të gjithë ata ndaluan idhujtarinë dhe urdhëruan për adhurim të sinqertë veçse të Tij, siç thotë i Lartësuari: "Ata nuk qenë urdhëruar për gjë tjetër, përveçse që të adhuronin Allahun me një adhurim të sinqertë e me përkushtim ndaj Tij duke qenë besimdrejtë (hunefae), si dhe të falnin namazin dhe të jepnin zekatin. Kjo është feja e drejtë." [Bejjine 5]. Një pyetje tjetër është dhe kjo: Nëse argumentet logjike dhe tekstuale tregojnë për kotësinë dhe vërtetësinë e idhujtarisë, atëherë, çfarë i shtyn idhujtarët që t'i përkushtohen dhe ta mbrojnë këtë rrugë, kur mes tyre ka edhe njerëz të zgjuar dhe të mprehtë?! Allahu i Madhëruar i përgjigjet kësaj pyetje duke thënë:
Jo. Keqbërësit i premtojnë njëri-tjetrit veçse mashtrime. -
Ajo rrugë në të cilën vazhdojnë të ecin dhe ta mbrojnë nuk është e mbështetur në ndonjë argument, por ata ia trashëgojnë atë njëri-tjetrit, duke ia stolisur me çdo mënyrë. Me këtë ide rriten brezat dhe thinjen të vjetrit. Ata ua lënë trashëgim njëri-tjetrit, duke u përcjellë edhe gënjeshtra që shejtani u inspiron. Ai ua zbukuron veprat e këqija, dhe kështu ata rriten me to. derisa bëhen zakon i tyre. Në këtë gjendje, është vështirë që t'ua largosh dhe t'i ndash ata nga rruga dhe zakoni i të parëve të tyre. Ata vazhdojnë të qëndrojnë në idhujtarinë e dënueshme me kokëfortësi dhe pa u menduar.