6. Al-An'am Ayah 8 - Kuran (Al-Qur'an): Albanian

وَقَالُوْا لَوْلَآ اُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ ۗوَلَوْ اَنْزَلْنَا مَلَكًا لَّقُضِيَ الْاَمْرُ ثُمَّ لَا يُنْظَرُوْنَ ( الأنعام: ٨ )

waqālū

وَقَالُوا۟

And they said

Dhe ata thanë

lawlā

لَوْلَآ

"Why has not been

"Përse nuk

unzila

أُنزِلَ

sent down

zbriti

ʿalayhi

عَلَيْهِ

to him

tek ai

malakun

مَلَكٌۖ

an Angel?"

një engjëll?"

walaw

وَلَوْ

And if

E sikur

anzalnā

أَنزَلْنَا

We (had) sent down

Ne të zbrisnim

malakan

مَلَكًا

an Angel

një engjëll

laquḍiya

لَّقُضِىَ

surely (would) have been decided

sigurisht do të merrte fund

l-amru

ٱلْأَمْرُ

the matter

çështja

thumma

ثُمَّ

then

pastaj

lā

لَا

nuk

yunẓarūna

يُنظَرُونَ

respite would have been granted to them

u jepet atyre një afat pritjeje.

Wa qaaloo law laaa unzila alaihi malakunw wa law anzalna malakal laqudiyal amru summa laa yunzaroon (al-ʾAnʿām 6:8)

English Sahih:

Ads by Muslim Ad Network

And they say, "Why was there not sent down to him an angel?" But if We had sent down an angel, the matter would have been decided; then they would not be reprieved. (Al-An'am [6] : 8)

Sherif Ahmeti:

E pastaj thanë: “Pse të mos i zbret atij (Muhammedit) një engjëll (të na thotë për Muhammedin se është i dërguar)”. E sikur të zbritnim Ne një engjëll, çështja do të merrte fund duke mos u dhënë atyre një afat (Al-An'am [6] : 8)

1 Feti Mehdiu

dhe thanë: “Pse të mos i dërgohet një engjull”? po sikur të dërgonim engjull puna e tyre do të kishte marrë fund pa pritur asnjë moment

2 Hassan Efendi Nahi

3 Tafsir as-Saadi

Ata thonë: “Përse të mos zbresë së bashku me atë një melek? -
Në formë polemike të padrejtë dhe për arrogancë, ata thonë: “Pse të mos vinte së bashku me Muhamedin (a.s)ndonjë melek, që ta ndihmonte dhe mbështeste atë në rrugën e tij?” Sipas tyre, Muhamedi (a.s)ishte thjesht një njeri, dhe Shpallja e Zotit duhet të përcillej vetëm prej melekëve. Por Allahu i Madhëruar, duke shprehur mëshirën dhe butësinë e Tij ndaj krijesave, na bën të ditur se është zgjedhja më e mirë dhe urtësi e Tij që profetë bëri njerëzit. Besimi tek ata duhet të jetë me dituri, me vetëdije e qartësi. Duke dërguar njerëz si profetë, dallohet ai që beson të fshehtën nëpërmjet diturisë dhe shenjave të tjera, nga ai që nuk e beson të fshehtën për shkak të shpërfilljes së diturisë dhe mospasimit të saj. Më pas, i Lartësuari thotë:

Nëse Ne do të zbrisnim një melek, çështja do të merrte fund dhe atyre nuk do t’u jepej afat. -
Nëse do të dërgonim si profet një melek, imani i njerëzve nuk do të ngrihej mbi diturinë dhe bindjen rreth argumenteve hyjnore. Ata nuk do të konsideroheshin si besimtarë të së fshehtës, por si njerëz që besojnë diçka të dukshme, gjë e cila nuk vlen. Kjo do të ndodhte nëse do të supozonim se ata do të besonin, ndonëse ata përsëri nuk do të besonin, por do të trillonin çdo lloj justifikimi. Atëherë, pas mosbesimit të tyre, çështja do të merrte fund. Ndëshkimi do t’u vinte menjëherë, pa patur më ndonjë afat. Ky ka qenë rregulli i Zotit me ata që kanë kërkuar shenja ose mrekulli të caktuara për të besuar, dhe pastaj nuk kanë besuar. Kësisoj, dërgimi i profetëve-njerëz ishte zgjedhja më e mirë dhe më e dobishme sesa ajo që ata kërkonin. Allahu i Madhëruar e dinte më mirë se çfarë ishte më e vlefshme për ta. Pa dyshim, zgjedhja e Tij për njerëzit është gjithmonë më e buta, më e mira, më e dobishmja dhe më e mëshirshmja. Ai i afatizon mohuesit, që të reflektojnë dhe të kthehen nga rruga e gabuar në rrugën e drejtë të mëshirës dhe mirësisë, dhe kjo, sigurisht që është më e mirë dhe më e dobishme për ta. Kërkesa e tyre për zbritjen e një meleku ishte më e keqe për ta, nëse do ta dinin. Por edhe nëse Zoti do t’ua zbriste ndonjë melek, ata nuk do të kishin aftësinë dhe mundësinë ta përballonin takimin me të. Ata kurrë nuk do të mund të përballeshin me një melek, me ato pak fuqi të tyre, të cilat përfundimisht do të faniteshin. Prandaj i Madhëruari thotë: