وَاِذَآ اَنْعَمْنَا عَلَى الْاِنْسَانِ اَعْرَضَ وَنَاٰ بِجَانِبِهٖۚ وَاِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَـُٔوْسًا ( الإسراء: ٨٣ )
And when We bestow favor
وَإِذَآ أَنْعَمْنَا
நாம் அருள் புரிந்தால்
on man
عَلَى ٱلْإِنسَٰنِ
மனிதனுக்கு
he turns away
أَعْرَضَ
புறக்கணிக்கின்றான்
and becomes remote on his side
وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦۖ
இன்னும் தூரமாகி விடுகிறான்
And when touches him
وَإِذَا مَسَّهُ
அணுகினால்/அவனை
the evil
ٱلشَّرُّ
ஒரு தீங்கு
he is
كَانَ
ஆகிவிடுகின்றான்
(in) despair
يَـُٔوسًا
நிராசையுடையவனாக
Wa izaaa an'amnaa 'alal insaani a'rada wa na-aa bijaani bihee wa izaa massahush sharru kaana ya'oosaa (al-ʾIsrāʾ 17:83)
Abdul Hameed Baqavi:
நாம் மனிதனுக்கு அருள் புரிந்தால் (அதற்கு அவன் நன்றி செலுத்துவதற்குப் பதிலாக நம்மை) புறக்கணித்து முகம் திரும்பிக் கொள்கிறான். அவனை யாதொரு தீங்கு அணுகினாலோ நம்பிக்கை இழந்துவிடுகிறான்.
English Sahih:
And when We bestow favor upon man [i.e., the disbeliever], he turns away and distances himself; and when evil touches him, he is ever despairing. ([17] Al-Isra : 83)