مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهٖ ۙوَمَنْ اَسَاۤءَ فَعَلَيْهَا ۗوَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيْدِ ۔ ( فصلت: ٤٦ )
Whoever does
مَّنْ عَمِلَ
யார் செய்வாரோ
righteous deeds
صَٰلِحًا
நல்லதை
then it is for his soul;
فَلِنَفْسِهِۦۖ
அது அவருக்குத்தான் நன்மையாகும்
and whoever
وَمَنْ
இன்னும் யார்
does evil
أَسَآءَ
தீயதை செய்வாரோ
then it is against it
فَعَلَيْهَاۗ
அது அவருக்குத்தான் கேடாகும்
And not
وَمَا
இல்லை
(is) your Lord
رَبُّكَ
உமது இறைவன்
unjust
بِظَلَّٰمٍ
அநியாயம் செய்பவனாக
to His slaves
لِّلْعَبِيدِ
அடியார்களுக்கு
Man 'amila salihan falinafshihee wa man asaaa'a fa'alaihaa; wamaa rabbuka bizallaamil lil 'abeed (Fuṣṣilat 41:46)
Abdul Hameed Baqavi:
எவர் நன்மைகள் செய்கின்றாரோ, அது அவருக்கே நன்று. எவர் பாவம் செய்கின்றாரோ, அது அவருக்கே கேடாகும். உங்களது இறைவன் (தன்) அடியார்கள் எவருக்கும் அறவே தீங்கு செய்வ தில்லை. (அவர்கள் தமக்குத் தாமே தீங்கிழைத்துக் கொள்கின்றனர்.
English Sahih:
Whoever does righteousness – it is for his [own] soul; and whoever does evil [does so] against it. And your Lord is not ever unjust to [His] servants. ([41] Fussilat : 46)