ஸூரத்துத் துகான் வசனம் ௨௯

فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاۤءُ وَالْاَرْضُۗ وَمَا كَانُوْا مُنْظَرِيْنَ ࣖ ( الدخان: ٢٩ )

And not wept

فَمَا بَكَتْ

அழவில்லை

for them

عَلَيْهِمُ

அவர்கள் மீது

the heaven

ٱلسَّمَآءُ

வானமும்

and the earth

وَٱلْأَرْضُ

பூமியும்

and not they were

وَمَا كَانُوا۟

அவர்கள் இருக்கவில்லை

given respite

مُنظَرِينَ

தவணைத் தரப்படுபவர்களாக(வும்)

Famaa bakat 'alaihimus samaaa'u wal ardu wa maa kaanoo munzareen (ad-Dukhān 44:29)

Abdul Hameed Baqavi:

(அழிந்துபோன) அவர்களைப் பற்றி, வானமோ பூமியோ (ஒன்றுமே துக்கித்து) அழவில்லை! (தப்பித்துக் கொள்ளவும்) அவர்களுக்கு அவகாசம் கொடுக்கப்படவில்லை.

And the heaven and earth wept not for them, nor were they reprieved. ([44] Ad-Dukhan : 29)

ஆகவே, அவர்களுக்காக வானமும் பூமியும் அழவுமில்லை; (தப்பித்துக் கொள்ள) அவகாசமும் கொடுக்கப்பட்டவர்களாகவும் அவர்களில்லை.