وَقُلِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِيْ لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَّلَمْ يَكُنْ لَّهٗ شَرِيْكٌ فِى الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَّهٗ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيْرًا ࣖ ( الإسراء: ١١١ )
وَقُلِ
و بگو
ٱلْحَمْدُ
ستايش
لِلَّهِ
براي خداوند
ٱلَّذِى
كسي كه
لَمْ
نگرفت
يَتَّخِذْ
نگرفت
وَلَدًا
فرزند
وَلَمْ
و نبود
يَكُن
و نبود
لَّهُۥ
براي او
شَرِيكٌ
شریک
فِى
در
ٱلْمُلْكِ
فرمانروايي
وَلَمْ
و نبود
يَكُن
و نبود
لَّهُۥ
براي او
وَلِىٌّ
یاور
مِّنَ
به خاطر ذلت، از سر زبونی
ٱلذُّلِّۖ
به خاطر ذلت، از سر زبونی
وَكَبِّرْهُ
و بزرگ دار
تَكْبِيرًۢا
بزرگداشتی تمام
Wa qulil hamdu lillaahil lazee lam yattakhiz waladanw wa lam yakul lahoo shareekun fil mulki wa lam yakul lahoo waliyyum minaz zulli wa kabbirhu takbeeraa
و بگو: «ستایش برای الله است که فرزندی (برای خود) بر نگزیده و او را در فرمانروای هیچ شریکی نیست، و بخاطر ناتوانی (و ذلت حامی و) سرپرستی برای او نیست، و او را به شایستگی بزرگ بشمار».