4. نساء آیه 5

و اموالتان را که الله مایه قِوام [زندگی] شما قرار داده است به سفیهان [و کم‌خردان] نسپارید و[لی] از [درآمدِ] آن [اموال] به آنان خوراک و پوشاک بدهید و به شایستگی با آنان سخن بگویید.

وَلاَ تُؤْتُواْ السُّفَهَاء أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللّهُ لَكُمْ قِيَاماً وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُواْ لَهُمْ قَوْلاً مَّعْرُوفًا؛ اموالتان را که خدا قوام زندگي شما ساخته است به دست سفيهان مدهيد ، ولي ، از آن هزينه و لباسشان دهيد و با آنان سخن به نيکي گوييد.
(5)«سفهاء» جمع سفیه است، و آن کسی است که نمی‌د‌اند به نیکی د‌رمال خود تصرف کند، یا به سبب اینکه عقل ند‌ارد، مانند د‌یوانه و خل و چل و امثال آن، و یا به علت عد‌م رشد و صلاحیت، مانند بچه‌ای که هنوز به سن رشد نرسید‌ه است. پس، خد‌اوند اولیاء وسرپرستان را نهی نمود‌ه است از اینکه مال مجنون و بچه را به د‌ست آنان بسپارند، مباد‌ا آن را تباه و نابود کنند؛ چون خد‌اوند مال را، وسیلۀ قیام و پاید‌اریِ مصالح د‌ین و د‌نیای مرد‌م قرار د‌اد‌ه است، و این گروه از انسان‌ها نمی‌توانند به صورت نیک و زیبا به این وظیفه قیام کنند. پس، خد‌اوند اولیاء و سرپرستان را امر کرد‌ه است که مال سفیه و بی‌خرد و ناد‌ان را به آنها ند‌هند، بلکه از مالشان به آنها خوراک و پوشاک بد‌هند، و نیازهای د‌ینی و د‌نیوی آنان را برطرف نمایند و با آنها سخن نیکو بگویند، به این صورت وقتی که مال‌هایشان را خواستند،‌ به آنها وعد‌ه د‌هند که پس از آنکه بزرگ شد‌ند و صلاحیت یافتند،‌ مالشان را به آنها خواهند د‌اد، و با نرمی با آنان سخن بگویند تا خاطرشان تسکین یابد. و د‌ر اینکه خد‌اوند اموال را به اولیا نسبت د‌اد‌ه است، اشاره به این مطلب است که بر آنها واجب است همان‌طور که اموال خود را حفظ می‌کنند و د‌ر آن تصرف می‌نمایند، و آن را د‌ر معرض خطر قرار نمی‌د‌هند، به همان صورت اموال یتیمان را نیز حفظ نمایند، و د‌ر معرض خطر قرار ند‌هند، و آن را چون مالِ خود بد‌انند. و این آیه د‌لیلی بر این است که نفقۀ مجنون و صغیر و نابالغ و سفیه ـ اگر مالی د‌اشته باشند ـ باید از مال خود‌شان تأمین گرد‌د، چون خد‌اوند فرمود‌ه است: (﴿وَٱرۡزُقُوهُمۡ فِيهَا وَٱكۡسُوهُمۡ﴾) و این د‌لیلی است بر اینکه گفتۀ ولیّ د‌ر رابطه با نفقه و پوشاک آنان، مقبول است، چون خد‌اوند او را امانتد‌ار مالشان قرار د‌اد‌ه است، پس باید سخن امانتد‌ار را پذیرفت.

اموالتان را كه خدا قوام زندگى شما ساخته است به دست سفيهان مدهيد، ولى از آن هزينه و لباسشان دهيد و با آنان سخن به نيكى گوييد

و اموالى كه خداوند آن را وسيله قوام زندگى شما قرار داده است در اختيار سفيهان قرار ندهيد، و از آن به آنها خوراك و پوشاك بدهيد و با آنها نيكو سخن بگوييد

و به کم‌خردان اموالشان را که خداوند شما را به سرپرستی آن گماشته است ندهید و از [سود و بهره‌] آن خوراک و پوشاکشان دهید و با آنان به زبان خوش سخن بگویید

و اموالتان را که خدا مایه قوام و برپایی [زندگی] شما گردانیده به سبک مغزان ندهید، ولی آنان را از درآمد آن بخورانید و لباس بپوشانید و با آنان به صورتی شایسته و پسندیده سخن گویید

و اموالی که خدا قوام زندگی شما را به آن مقرّر داشته به تصرّف سفیهان ندهید و از مالشان نفقه و لباس به آنها دهید و با آنان سخن نیکو و دلپسند گویید

و ندهید به کم‌خردان اموالتان را که آن را خدا پایداری شما گردانیده است و لیکن خوراک و پوشاک دهیدشان از آن و بگوئید بدیشان گفتاری نیک‌

و اموال خود را -كه خداوند آن را وسيله قوام [زندگى‌] شما قرار داده- به سفيهان مدهيد، و[لى‌] از [عوايد] آن به ايشان بخورانيد و آنان را پوشاك دهيد؛ و با آنان سخنى پسنديده بگوييد

و اموالتان را -که آنها را خدا (وسیله‌ی) قوام و به پا داشتن (زندگی) شما قرار داده- به سفیهان مدهید، و در آن نیازهایشان را تأمین کنید و آنان را پوشاک دهید، و با آنان سخنی پسندیده بگویید

و اموالتان را که خداوند وسیله قوام و برپایى [زندگى] شما قرار داده، به دست سفیهان نسپارید، [ولى] از درآمد آن به آنها روزى دهید و آنان را بپوشانید و با آنان سخن شایسته و نیکو بگویید

اموال کم‌خردان را که در اصل اموال شما است به خود آنان تحویل ندهید. چرا که خداوند اموال را برایتان قوام زندگی گردانده است. از (ثمرات) آن خوراک و پوشاک ایشان را تهیّه کنید و با سخنان شایسته با آنان گفتگو کنید (و ایشان را نیازارید و با ایشان بدرفتاری نکنید)

اموال خود را، که خداوند وسیله قوام زندگی شما قرار داده، به دست سفیهان نسپارید و از آن، به آنها روزی دهید! و لباس بر آنان بپوشانید و با آنها سخن شایسته بگویید

و مالهاى خود را كه خداوند وسيله برپابودن زندگى شما قرارداده به كم خردان مدهيد- يا: و مالهاى يتيمان را كه در دست شماست به كم خردان آنها مدهيد-، و در آن- يعنى از در آمد آن مالها- بخورانيد و بپوشانيدشان و به آنها سخنى پسنديده گوييد